Σάββατο 26 Ιουνίου 2010

Μωρό και μαμά γιόγκα -Τεταρτη 30 Ιουνίου 11.00-εθνικός κήπος Αθήνας

Κορίτσια καλημέρα.Είναι επιτακτική η ανάγκη να βγούμε έξω με τα μωρά μας και να περάσουμε ουσιαστικό παραγωγικό χρόνο η καθεμια με το μωράκι της και συγχρόνως όλες μαζί. Μιλώντας με όλες σας αυτη την περίοδο ένιωσα οτι είναι πιο αναγκαίο απο ποτέ. Οπότε φορέστε άνετα ρούχα, πάρτε τα μωράκια σας και ένα σεντονάκι η πατάκι και ελάτε στον Εθνικό κήπο!Θα κάνουμε ένα πρόγραμμα yoga για τη μαμά και το μωρό ( απο 0 ως 8 μηνών).Θα δούμε τρόπους να γινόμαστε μια αγκαλιά, να γινόμαστε ΕΝΑ με τα μωρά μας και να ζούμε σε μια ώρα όσα θα κάναμε σε ένα 24ωρο!

Σε περίπτωση απεργίας συγκοινωνιών αναβάλεται αυτόματα.Στείλτε μήνυμα εδώ στα σχόλια γιατί δε μπορούμε να είμαστε πάρα πολλές, οπότε να έχω περίπου μια άποψη.Μείνετε συντονισμένες!

Πως γινόταν κάποτε...

Με αφορμή τη συζήτηση που είχαμε οι ευτοκομάνες για τη βάπτιση σε ποτάμι βρήκα καπου στο διαδικτιο πως ήταν όλα τα έθιμα γύρω απο το παιδί κάποτε…

Έθιμα Εγκυμοσύνης

Από την εγκυμοσύνη της ακόμη η γυναίκα έπρεπε να είναι προσεκτική στο κάθε τι. Αυτό βέβαια ήταν αρκετά δύσκολο μιας και οι δουλειές του σπιτιού ήταν πάρα πολλές και τις περισσότερες από αυτές έπρεπε να τις κάνει η ίδια. Δεν έλειπαν βέβαια και οι φορές που έπρεπε να πάνε στα χωράφια, όπου μερικές μάλιστα γεννούσαν εκεί. Η έγκυος γυναίκα λοιπόν, συνέχιζε να ασχολείται με τις δουλειές του σπιτιού και να δουλεύει στα χωράφια σε όλη τη διάρκεια της εγκυμοσύνης της. Δεν έπρεπε όμως να βγαίνει έξω το βράδυ, κυρίως από τον έκτο μέχρι τον ένατο μήνα της εγκυμοσύνης της, συνήθεια που επικρατεί και σήμερα. Απέφευγε επίσης να πηγαίνει στις κηδείες. Η εξήγηση για μας σήμερα είναι απλή: Μια έντονη συγκίνηση ίσως γινόταν η αιτία για μια άσχημη εξέλιξη της εγκυμοσύνης, πράγμα που θα είχε επιπτώσεις και στο ίδιο το μωρό. Οι χωρικοί όμως, άνθρωποι απλοί, έδιναν απλούστερη ερμηνεία: Η έγκυος, που παραβρίσκονταν σε κηδεία, γεννούσε μωρό με έντονη κιτρινάδα αν μετά την κηδεία δεν ακουμπούσε κάτι σιδερένιο ή πράσινο χρώμα. Τις κηδείες έπρεπε να αποφεύγει μια γυναίκα μέχρι να σαραντίσει. Η έντονη συγκίνηση θα μπορούσε να μειώσει ή να σταματήσει το γάλα της και ο θηλασμός -αν λάβουμε υπόψη μας ότι συχνά ξεπερνούσε ακόμη τα δύο χρόνια- ήταν ύψιστης σημασίας για τη μητέρα και το παιδί.

Οι στείρες γυναίκες πάντως, αύξαναν τις πιθανότητές τους να πιάσουν παιδί, αν έτρωγαν πίτα από φούρνο που άναβε πρώτη φορά. Αν πάλι έκανε παιδιά, αλλά όλο κορίτσια, θα μπορούσε να βαφτίσει αγόρι για αλλάξει και τη δική της τύχη ή να δώσει στο τελευταίο της κορίτσι, το όνομα Σταμάτα ή Αγόρω, για ευνόητους λόγους. Όταν μείνει έγκυος μια γυναίκα, αν έχει διάθεση να τρώει γλυκά θα κάνει αγόρι, ενώ αν θέλει ξινά, κορίτσι. Οι έγκυες προστατεύονται από τον Άγιο Ελευθέριο (καλή λευτεριά = καλή γέννα) και τιμούν επίσης και τον Άγιο Ευστάθιο για να «σταθεί» (να ζήσει) το παιδί, τον Άγιο Σπυρίδωνα, για να μην έχει σπυριά και τον Άγιο Συμεών για να μην έχει κάποιο σημάδι ή ελάττωμα. Λένε μάλιστα ότι αν τη μέρα της γιορτής του η έγκυος τρομάξει κι ακουμπήσει κάποιο μέλος του σώματός της, το παιδί θα γεννηθεί με σημάδι στο αντίστοιχο μέλος.

ü Έθιμα Γέννας

Τα παλαιότερα χρόνια οι γυναίκες γεννούσαν στο σπίτι τους. Στη γέννα παρείχε τις απαραίτητες φροντίδες μια γυναίκα του χωριού, συνήθως ηλικιωμένη, που είχε σχετική πείρα και έπαιζε το ρόλο της μαμής. Όταν μια γυναίκα ήταν έτοιμη να γεννήσει, η πεθερά της καλούσε τη μαία του χωριού. Σύμφωνα με μια παράδοση, η μαία ερχόταν κρατώντας τρία καλάμια στο χέρι της και έχοντας στο στόμα λίγο νερό. Όταν έμπαινε στο δωμάτιο της ετοιμόγεννης, κατάπινε λίγο νερό, ενώ με το υπόλοιπο ράντιζε την κοιλιά της προοριζόμενης μητέρας. Στη συνέχεια, έπαιρνε ένα αβγό και το περνούσε τρεις φορές, γύρω από την κοιλιά της γυναίκας. Στο τέλος, το τοποθετούσε στα πόδια της και η ετοιμόγεννη το έσπαζε με το δεξί της πόδι. Όλη αυτή η διαδικασία γινόταν για να εξασφαλιστεί μια ανώδυνη γέννα. Η ετοιμόγεννη γυναίκα καθόταν σε ένα σκαμνί, για να είναι πιο εύκολη η γέννα. Η μαμή έβγαζε το μωρό, έκοβε τον ομφάλιο λώρο με μια μεταξωτή κλωστή, γνωστοποιούσε το φύλο του στη μητέρα και τους συγγενείς, καθάριζε το μωρό και τύλιγε τον ομφαλό του με λίγα μαλλιά, που είχαν κόψει από τη μητέρα. Έτσι έμενε μέχρι να πέσει ο ομφαλός του. Η ίδια γυναίκα το έντυνε. Στη συνέχεια, το άφηνε στο κρεβατάκι του. Δίπλα του τοποθετούσε μια σκούπα, ένα φαράσι, λίγο ψωμί και λίγο αλάτι. Χαρακτηριστικό είναι ότι τότε φάσκιωναν τα μωρά για αρκετό χρονικό διάστημα. Το πρώτο γάλα έπινε το μωρό από κάποια γυναίκα του χωριού, η οποία θήλαζε και το δικό της παιδί. Μελλοντικά τα δύο παιδιά συνδέονταν ψυχικά σαν αδέλφια και η γυναίκα θεωρούνταν παραμάνα.

Τρεις ημέρες μετά τη γέννηση του μωρού το επισκεπτόταν στο σπίτι η γυναίκα που είχε βοηθήσει στη γέννα. Του έκανε το πρώτο μπάνιο και του χάριζε κάτι, συνήθως ένα ζευγάρι πιτζάμες. Σε κάποια μέρη, τη τέταρτη μέρα μετά τη γέννα, η λεχώνα αφού άλλαζε ρούχα, πήγαινε με το μωρό και τη πεθερά της στο ποτάμι του χωριού. Μαζί τους, έπαιρναν μια αλλαξιά ρούχα για το μωρό, αγγείο για το νερό, λίγο ψωμί, κρεμμύδι και αλάτι. Όταν έφταναν στο ποτάμι, γέμιζε η μητέρα το αγγείο με νερό, βουτούσε το ψωμί τρεις φορές στο ποτάμι, αλάτιζε το κρεμμύδι και το έτρωγε μαζί με το ψωμί. Έπειτα έπινε λίγο νερό από το αγγείο, στρεφόταν προς την ανατολή και μουρμούριζε τα εξής λόγια: «Όπως βγαίνει ο ήλιος, έτσι να βγαίνει και το γάλα». Μετά έδινε στο μωρό να πιει λίγο νερό. Στη συνέχεια καθόταν τρεις μέρες στο σπίτι, πριν πάει να δουλέψει στους αγρούς. Μετά από όλα αυτά, επισκέπτονταν τη μητέρα στο σπίτι, φέρνοντας δώρα για το μωρό. Την αρχή έκανε η μαία, η οποία έφερνε στη μητέρα ένα καρβέλι ψωμί, τηγανίτες, άσπρο πανί και διάφορα ρουχαλάκια. Η μητέρα του μωρού της χάριζε ένα σαπούνι, μια ποδιά και ένα πουκάμισο. Η ίδια γυναίκα μετά από μια βδομάδα έβαζε στάχτη με ούζο στη πλάτη του μωρού, αν αυτό είχε κιτρινάδα και με ένα ξυράφι του ξύριζε ελαφρά την πλάτη. Η λεχώνα τις πρώτες μέρες ποτέ δεν έπρεπε να κοιμάται μόνη καθώς είναι επιρρεπής στα κακά πνεύματα.

ü Έθιμα Λοχείας

Και η λοχεία, περίοδος δύσκολη και κουραστική για μια γυναίκα, που την καθιστά ιδιαίτερα ευάλωτη σωματικά και ψυχικά, είχε τους άγραφους κανόνες της. Είναι αξιοσημείωτο ότι πολλά ήταν αυτά που έπρεπε να αποφεύγει μια λεχώνα, για να μη της κοπεί το γάλα. Η λεχώνα λοιπόν δεν έπρεπε να δέχεται επισκέψεις μετά τη δύση του ήλιου, δοξασία που κυριαρχεί και στις μέρες μας, ακόμα και στις πόλεις. Όσοι επισκέπτονταν το σπίτι της λεχώνας της πήγαιναν κρασί ή τηγανίτες και, αν την επισκέπτονταν μετά τη δύση του ήλιου, δεν έπρεπε να πάρουν τίποτε από το σπίτι της. Δεν επιτρέπονταν να αφήσει η λεχώνα έξω απλωμένα ρούχα δικά της ή του μωρού μετά τη δύση του ήλιου. Αν τύχαινε μια λεχώνα να συναντήσει άλλη λεχώνα έπρεπε να της γυρίσει την πλάτη. Η λεχώνα δεν έπρεπε να φυσά τη φωτιά, ακόμη έπρεπε να έχει τη φτέρνα της ανάμεσα στα σκέλια, όταν καθόταν καταγής. Πριν σαραντίσει μια μητέρα δεν έβγαινε από το σπίτι της, συνήθεια που τηρείται συχνά και στις μέρες μας. Όταν σαράντιζε πήγαινε με την οικογένειά της στο σπίτι της μητέρας της, η οποία τους έκανε το τραπέζι. Μετά το σαράντισμα μπορούσαν η μητέρα και το μωρό να πάνε στην εκκλησία. Η γυναίκα στις 40 αυτές ημέρες δεν έπρεπε να έχει επαφή με τον άνδρα της, γιατί αν αυτό συνέβαινε όταν έπαιρνε τον σαραντισμό, απ’ την εκκλησία (ειδική ευχή όπου ο Ιερέας διαβάζει στο βρέφος και στη μητέρα. Αν το βρέφος είναι αγόρι, το παίρνει μαζί του στο Ιερό), λέγανε γύρισε η σκύλα με το σκυλάκι της, ενώ αν δεν είχε επαφή, λέγανε γύρισε η Παναγία με το μωρό της. Τέτοιες ήταν οι οδηγίες για να είναι αυτή και το μωρό για πάντα υγιείς. Οι μητέρες απέφευγαν να βγάζουν το μωρό τους έξω τη νύχτα, για να μην αρρωσταίνουν και να μη ματιάζονται από τους ζηλιάρηδες.

Το πρώτο δόντι ενός μωρού έφερνε και φέρνει ξεχωριστή χαρά στην οικογένειά του. Όταν, λοιπόν εντόπιζαν το πρώτο δόντι, η μητέρα του έβραζε σιτάρι και το έβαζε σε ένα ταψί, για να γιορτάσουν το ευχάριστο συμβάν. Πάνω τοποθετούσε διάφορα αντικείμενα όπως στυλό, ψαλίδι, σφυρί και με βάση το αντικείμενο που το μωρό θα έπιανε πρώτο στο χέρι του, οι συγγενείς προσπαθούσαν να προσδιορίσουν το επάγγελμα που αυτό θα ήθελε να ακολουθήσει μελλοντικά. Πρόκειται για έθιμο που πολλοί τηρούν και σήμερα. Αλλά και στα πρώτα βηματάκια του παιδιού δίνονταν μεγάλη σημασία. Όταν αυτό έκανε τα πρώτα του βήματα, του έβαζαν δύο ελαφρά ξύλα κάτω από τις μασχάλες του, με τα οποία έπρεπε να περπατήσει για λίγο. Η μητέρα του παιδιού στη συνέχεια ζύμωνε ψωμί, έβαζε τα ξύλα στη σόμπα και έψηνε εκεί το ψωμί το οποίο το μοίραζε σε συγγενείς και φίλους. Το έθιμο αυτό δεν το συναντάμε σήμερα.

Τρίτη 22 Ιουνίου 2010

Στις πάνες τις βαμβακερές λέμε ΝΑΙ!


 














Ακόμα με θυμάμαι να είμαι έγκυος και να ξερνάω και μόνο με την όψη του κομπιούτερ αλλά έλεγα άντεξε λίγο ακόμα και λίγο ακόμα για το γιο σου ρε γαμώτο !Πριν γεννήσω είχα αφιερώσει πολύ χρόνο στη διαδικτιακη  αναζήτηση 2 πραγμάτων. Το τέλειο καρότσι και την τέλεια πάνα πολλαπλών χρήσεων. Αποδείχτηκε ότι άξιζε η πολύμηνη αναζήτηση , ευτυχώς ,και για τα δυο.
Για το καρότσι τα έχουμε πει , δεν πήρα έπιπλα για να πάρω το Stokke(kai xero psomi). Αυτό το καρότσι είναι το μόνο που σέβεται το παιδί και το τοποθετεί να κοιτάει ευθεία και όχι από κάτω προς τα πάνω, επειδή είναι μικλο...Το έχουμε κατά ευχαριστηθεί και κυρίως το μωρό!
Τώρα για τις πάνες .Δεν ήθελα με τίποτα να βάλω στο μικρό μου αγοράκι «μπεμπιλίνα» , να φέρω χλωρίνες και αλλά καρκινογόνα σε επαφή με τα αχαμνακια του , σερνικό παιδι ΝΤΕ! Υπάρχουν μελέτες που αναφέρονται στην αντρική ανικανότητα ώς αποτέλεσμα των «μπεμπιλίνων».!Δείτε εδώ εδώ τι λέει η φίλη Έλενα στο υπέροχο μπλογκι της.Ούτε μπορούσα να φανταστώ ένα Έβερεστ σκουπιδιών μόνο για τον ποπό του παιδιού μου τη στιγμή που ο πλανήτης αγκομαχάει .Επίσης το παιδί θα πάει πιο εύκολα στο γιογιό αφού δε θα αντέχει να κουβαλάει όλο αυτό το βάρος της βαμβακερής πάνας πάνω του. Άσε ο προϋπολογισμός του σπιτιού .Θα σηκώναμε τη μπάνκα στον αέρα! Το συζήτησα με τον μπαμπά και συμφώνησε καΙ αυτός, περήφανος για τη σύντροφο που διάλεξε , κολώνα του σπιτιού του . Άλλωστε θα δίναμε μόνο 400 ευρω για πάντα-ΕΦΑΠΑΞ. . Και αν κάνουμε κι άλλο παιδί  μιλάμε για κανονική επένδυση . Υπολόγισε 3χρονια πάνες για δυο παιδιά , 3x 1500=4.500 + 4.500 = 9000Euroπουλα !!!
Η τέλεια πάνα για μένα ήταν αυτή που δε θα ήταν πολύπλοκη(επιθέματα κλπ) , δε θα είχε βελκρο, θα ήταν από βιολογικό βαμβάκι. Και ΝΑΙ τελικά τη βρήκα . Ήταν η BumGenius Όλα-σε-Ένα Πάνα από ΒΙΟΛΟΓΙΚΟ ΒΑΜΒΑΚΙ και Βρακάκι μαζί - ΕΝΟΣ ΜΕΓΕΘΟΥΣ (Organic All-in-one One size).Αγόρασα 24 πάνες  από εδώ
Καθώς και καρπούς πλυσίματος Ιμαλαΐων.Ένα οικολογικό προϊόν χωρίς καμία χημική ουσία! Αν έχω λερωμένες από κακά τις πλένω με νεράκι στο χέρι και μετά τις βάζω στο πλυντήριο με λίγο  οικολογικό( 2 κ.σ) καθαριστικό. Ρίχνω στο πλυντήριο τις πάνες μαζί με πετσέτες στους 60 βάζω και σταγόνες αιθέριο έλαιο λεβάντας ή tea tree και τώρα το καλοκαίρι που στεγνώνουν στον Ήλιο τον Ελληνικό βγαίνουν θαύμα .Έχω αρχίσει και τις παίρνω μαζί στις εξόδους (συνήθιζα να παίρνω  pampers η απαράδεκτη!).
Γενικά δεν είμαι από τις γυναίκες που τρελαίνονται με τις δουλειές του σπιτιού , να φανταστείτε σταμάτησα να σιδερώνω. Δεν με έχει κουράσει καθόλου η πάνα πολλαπλών χρήσεων παρόλο που την ξεκίνησα από νεογέννητο, που ήταν πολύ πιο δύσκολο .Απλά βάζω ένα πλυντήριο παραπάνω ανά τρεις μέρες. Ούφ πάω να απλώσω!Σας φιλώ!

Παρασκευή 18 Ιουνίου 2010

zebulhamac αιώρα για μωρά και μόνο για μωρά

Κορίτσια σας έχασα και με χάσατε το ξέρω...Τον τελευταίο μήνα όμως το 5μηνο μωράκι μου έχει γίνει ένα άλλο μωράκι για να μην του βάλω καμία ονομασία ταμπέλα . Αρκεί να σας πω ότι το τραγούδι νανουρίσματος έχει  αλλάξει στο « αγρίμια και αγριμάκια μου». Βέβαια προσπαθώ πολύ να μην κάνω mirroring “αγριμιού και να του λέω συνέχεια ότι είναι ένα πολύ ήσυχο μεν ,δραστήριο δε,  μωρό . Απλά αυτός μένει στο δραστήριο και συνεχίζει ακάθεκτος . Στέκεται και περιμένει με τα χέρια ανοιχτά για να τον περπατήσω, κατεβαίνει από τον καναπέ με την όπισθεν και στηρίζεται στον ποπόν( 5 μηνών σας λέωωωω) ,  θηλάζει κάνοντας το βουνό της γιόγκα (και το στήθος μου μαστίχα Χίου),  θηλάζει και στη συνέχεια  γυρίζει μόνος του μπρούμυτα για να ρευτεί !!!Σταματήσαμε να τον παίρνουμε αγκαλιά για ρέψιμο πλέον.Εν όψη εισαγωγής τροφών τον πήγαμε στον παιδίατρο και ο άνθρωπος έτριβε τα μάτια του...
Όπως καταλαβαίνετε έγινε επιτακτική η ανάγκη μιας αιώρας ώστε να κοιμάται λίγο παραπάνω και να κάνω και εγώ λίγο δουλειά. Αφού έψαξα πάρα πολύ στο διαδίκτυο ,γύρισα όλα τα παιδικομάγαζα , με συμβούλεψε και η Ολίβια - eimaimama.gr περί αιωροσαιτ και πάλι δεν έβρισκα ακριβώς αυτό που ήθελα…
Ψάχνοντας συνεχώς βρήκα   αυτό το υπέροχο γαλλικό site http://www.hamac-bebe-zebulette.com με προϊόντα απο φυσικά υλικά κ μόνο!! Στο τέλος παρήγγειλα αυτη την  τέλεια μωβ σκούρα (το μωβ ειναι το χρωμα της μαμας) groovy πάνινη με ξύλα.Η παραγγελία έγινε πανεύκολα στέλνοντας ένα email και πληρώνωντας με  αντικαταβολή. Μέσα σε μια εβδομάδα  ήταν εδώ! Θυμίζει στη μάνα μου την μελούτη , το κρεβάτι που την κοίμιζαν στα χωράφια, όταν ήταν μωρό στην Εύβοια. Μιλάμε για ένα  απόλυτα οικολογικό προϊόν , φτιαγμένο εξ’ολοκλήρου  από ξύλο και βιολογικό βαμβάκι , γίνεται και κρεβατάκι και κούνια. Βάζει και το στοματάκι του σε φυσικά υλικά  και είμαστε όλοι ικανοποιημένοι. Πρώτη μέρα σήμερα κοιμήθηκε δυο ολόκληρες ώρες !Τη βιδώσαμε πανεύκολα στο γραφείο που επεξεργάζομαι τις φωτογραφίες μου και διαβάζω τα βιβλία μου . Πλέον μπορώ να διαβάζω με τις ώρες και να κουνάω δίπλα μου τον μπουμπούκι μου.   Δε σας κρύβω ότι ανυπομονώ να κρεμάσω την κούνια στα δέντρα, να απολαμβάνει το μωράκι μου  ραστώνη  στη φύση !


Τρίτη 8 Ιουνίου 2010

Δεν πρέπει να κόβεται αμέσως ο ομφάλιος λώρος

Δεν πρέπει να κόβεται αμέσως ο ομφάλιος λώρος

ΛΟΝΔΙΝΟ. Αμερικανοί επιστήμονες υποστηρίζουν ότι η κοπή του ομφάλιου λώρου δεν πρέπει να γίνεται αμέσως μετά τον τοκετό, αλλά λίγη ώρα αργότερα, καθώς η μητέρα συνεχίζει να δίνει στο μωρό πολύτιμα βλαστικά κύτταρα. Συνήθως ο ομφάλιος λώρος αποκόπτεται σε διάστημα 30-60 δευτερολέπτων μετά τη γέννηση του μωρού.

Σύμφωνα με ερευνητική ομάδα του Πανεπιστημίου της Νότιας Φλόριδας, ακόμη και μετά τη γέννηση η μητέρα συνεχίζει να τροφοδοτεί με αίμα και βλαστικά κύτταρα το μωρό, οπότε όσο περισσότερο παραμείνει ο λώρος ανέπαφος τόσο περισσότερο ενισχύεται ο οργανισμός του.

Οι ερευνητές αναφέρουν ότι κατά τη διάρκεια του τοκετού ο πλακούντας και ο ομφάλιος λώρος συστέλλονται και στέλνουν αίμα στο νεογέννητο.

Ο ομφάλιος λώρος πάλλεται όσο διαρκεί η διαδικασία μεταφοράς του αίματος και μόλις σταματήσει η ροή του αίματος σταματούν και οι παλμοί. Σύμφωνα με τους ερευνητές, οι γιατροί θα πρέπει να κόβουν τον λώρο όταν έχει ολοκληρωθεί αυτή η διαδικασία ώστε το μωρό να έχει λάβει όλες τις διαθέσιμες ποσότητες αίματος και βλαστικών κυττάρων.

Οπως αναφέρουν, η πλήρης απορρόφηση του αίματος από τον πλακούντα θα αποτελέσει ασπίδα απέναντι σε διάφορες ασθένειες, όπως για παράδειγμα η αναιμία, μία από τις πιο κοινές παθήσεις του αίματος η οποία προκαλείται από έλλειψη ερυθρών αιμοσφαιρίων.


Πέμπτη 3 Ιουνίου 2010

0,9 % Ο ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟΣ ΘΗΛΑΣΜΟΣ(ΜΕΤΑ ΤΟΥΣ 6 ΜΗΝΕΣ) ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Και της μαμάς το γάλα...
Υγιεινός, θρεπτικός και... οικονομικός ο θηλασμός, αλλά οι ελληνίδες μητέρες φαίνεται πως τον αποφεύγουν

Κυριακή 16 Μαΐου 2010


Την ώρα που μια Σκανδιναβή θηλάζει το μωρό της στη σκιά ενός αρμυρικιού κάπου στο Αιγαίο, μια Ελληνίδα κλείνεται στο παραπλήσιο ενοικιαζόμενο δωμάτιο και αποστειρώνει μπιμπερό προκειμένου να ταΐσει το μόλις λίγων μηνών μωρό της με υποκατάστατο μητρικού γάλακτος. Εγκλωβισμένη σε ταμπούοι περισσότερες θηλάζουν ακόμη μακριά από τα μάτια του κόσμου- και μύθους που θέλουν το γάλα της να μη φτάνει και το παιδί της να πεινάει, η Ελληνίδα σε μεγάλο ποσοστό δεν καταφέρνει να θηλάσει.

Σε ιδιωτικά μαιευτήρια που διατείνονται τη φιλικότητά τους προς τον μητρικό θηλασμό συνταγογραφείται κατά κόρον ξένο γάλα, παρ΄ ότι το υπουργείο Υγείας απαιτεί η συνταγογράφηση υποκαταστάτων μητρικού γάλακτος να συνοδεύεται από ιατρική γνωμάτευση που να εξηγεί τους λόγους για τους οποίους το μωρό δεν μπορεί να θηλάσει αποκλειστικά. Ο δε Διεθνής Κώδικας Εμπορίας Υποκαταστάτων Μητρικού Γάλακτος καταστρατηγείται στα περισσότερα μαιευτήρια. Αυτό είχε συμβεί στην Ευρώπη και στην Αμερική κατά τη δεκαετία του ΄60. Ηταν η εποχή που η σεξουαλική απελευθέρωση και ο φεμινισμός απαίτησαν την «αποδέσμευση» του παιδιού από το στήθος.

Στην Ελλάδα δεν ήταν τόσο οι «μοντέρνες» αντιλήψεις όσο η ανάγκη αποτίναξης της ανάμνησης της φτώχειας που έκοψαν τα δεσμά του μητρικού θηλασμού με τη νέα εποχή. Η μάνα που θήλαζε το παιδί της παρέπεμπε σε μια φτωχή επαρχιακή Ελλάδα που όλοι ήθελαν να ξεχάσουν. Και ξαφνικά, στον ανεπτυγμένο κόσμο η αλυσίδα μεταφοράς γνώσης γύρω από τον θηλασμό από τη μία γενιά στην άλλη έσπασε. Σήμερα καμία μας δεν έχει μια έμπειρη μαμά να της «διδάξει» τον θηλασμό. Ενδεικτικά τα ποσοστά ξεκινούν από το 89,7% των βρεφών κατά την έναρξη αλλά μόλις το 41,1% τρέφεται αποκλειστικά με μητρικό θηλασμό, ποσοστό που στον έκτο μήνα ζωής έχει πέσει στο 0,9% (22% με συμπλήρωμα)! Σύμφωνα με έρευνα του Ινστιτούτου Υγείας του Παιδιού και της Εθνικής Σχολής Δημόσιας Υγείας (Τομέας Υγείας Παιδιού, Ι. ΑντωνιάδουΚουμάτου και συνεργάτες, 2009), οι καταγόμενες από την Αλβανία μητέρες θηλάζουν κατά τον έκτο μήνα σε ποσοστό 51% έναντι 19% για τις Ελληνίδες... Από όσες συνεχίζουν να θηλάζουν κατά τον τρίτο μήνα οι απόφοιτες ΑΕΙ φτάνουν το 51% έναντι του 33% που εκπροσωπούν οι απόφοιτες δημοτικού...

Τα αποτελέσματα της χρηματοδοτούμενης από το υπουργείο Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης μελέτης είναι απογοητευτικά, σε «σημείο κοινωνικής παθολογίας» σχολιάζει η Μαρία-Αδαμαντία Μαλλιαρού, αναπληρώτρια διευθύντρια Παιδιατρικής Κλινικής του Πανεπιστημίου Αθηνών και μέλος της Εθνικής Επιτροπής Μητρικού Θηλασμού. Τη συναντήσαμε στο Κολέγιο Αθηνών στην 42η Θεραπευτική Ενημέρωση της Α΄ Παιδιατρικής Κλινικής του Πανεπιστημίου Αθηνών. «Οι μισές γυναίκες της μελέτης δήλωσαν ότι σταμάτησαν να θηλάζουν λόγω ανεπαρκούς γάλακτος, κλασική δικαιολογία μη θηλασμού που δείχνει πόσο ανεπαρκής είναι η εκπαίδευση και πληροφόρηση τόσο των μητέρων όσο και των υγειονομικών που ασχολούνται με αυτές. Ο μητρικός θηλασμός είναι μια τέχνηπου χάσαμε στην Ελλάδα» σημειώνει. Και καταλήγει: «Το δικαίωμα της μητέρας να αρνηθεί τον θηλασμό γίνεται αποδεκτό.Το δικαίωμα του παιδιού όμως να θηλάσει ποιος το προασπίζεται;». Οργανισμοί όπως η UΝΙCΕF και ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ) συστήνουν μητρικό θηλασμό ως τα δύο χρόνια και πλέον, εφόσον μητέρα και παιδί το επιθυμούν. Στη χώρα μας το βάρος έχει πέσει στην Εθνική Επιτροπή Μητρικού Θηλασμού, η οποία (επαν)ορίστηκε το 2005 με πρόεδρο τον καθηγητή Παιδιατρικής Γεώργιο Χρούσο, διευθυντή της Α΄ Πανεπιστημιακής Παιδιατρικής Κλινικής στο Νοσοκομείο Παίδων «Η Αγία Σοφία». Ηδη έχει ξεκινήσει η διαδικασία για την ανάπτυξη Φιλικών για τα Βρέφη Νοσοκομείων (Βaby Friendly Ηospitals), αξιολόγηση που γίνεται από τον ΠΟΥ. Με πρωτοβουλία της Επιτροπής αποτυπώθηκαν για πρώτη φορά τα ποσοστά μητρικού θηλασμού σε εθνικό επίπεδο.

ΔΙΑΣΗΜΕΣ ΚΑΙ ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΣ

«Είναι δωρεάν, κάνει τις αισθήσεις να λειτουργούν και είναι πάντα διαθέσιμο. Είναι καθαρό, φρέσκο, στη σωστή θερμοκρασία και όμορφα συσκευασμένο. Το μητρικό γάλα είναι για τα μωρά». Αυτά λένε οι Νορβηγοί στο ενημερωτικό φιλμ για τον θηλασμό «Βreast is best» («Το στήθος είναι το καλύτερο»). Οι ελληνίδες μητέρες φαίνεται όμως να έχουμε ξεχάσει ή να μην έχουμε διδαχθεί σωστά τα οφέλη του θηλασμού. Σήμερα αναρωτιόμαστε γιατί.
Γοητευτικές και σύγχρονες μαμάδες όπως (κάτω και από αριστερά) η Ελ Μακ Φέρσον, η Μόνικα Μπελούτσι, η Τζέρι Χολ, και η Τζόντι Φόστερ δηλώνουν υπερήφανα ότι θήλασαν τα παιδιά τους. Και στα εικαστικά ο θηλασμός έχει μια ιδιαίτερη θέση.Η εικόνα της «Παναγίας θηλάζουσας» του Ολλανδού Ρομπέρτο Καμπέν(αριστερά), η οποία ανήκει σήμερα στην Εθνική Πινακοθήκη του Λονδίνου,ήταν τολμηρή για το 1430 που δημιουργήθηκε.

Διαβάστε περισσότερα για Το ξεκίνημα του θηλασμού

Μία Μαία Αντάρτισσα

Αγαπητοί φίλοι
 
με μεγάλη χαρά σας προσκαλούμε στην προβολή της ταινίας-ντοκυμαντέρ
‘Guerrilla Midwife’/“Μια Μαία Αντάρτισσα”
 
με την ευκαιρία της επίσκεψης στην Ελλάδα της παραδοσιακής μαίας Clare Loprinzi
 
Μετά την προβολή θα ακολουθήσει συζήτηση
Ανάμεσα στα ευωδιαστά σοκάκια του Μπαλί και τα απομονωμένα στρατόπεδα μεταναστών του Acehnese, στο Ινδονησιακό Αρχιπέλαγος, η Guerrilla Midwife Ibu Robin Lim βρίσκεται στο μάτι του κυκλώνα όπου η φιγούρα της μαίας δοκιμάζεται έντονα όντας στο επίκεντρο των ταραχών μετά το Τσουνάμι του Δεκεμβρίου 2004.  Σε αυτό το ντοκιμαντέρ που πολιτισμικά θα σας μαγέψει αλλά παράλληλα θα σας αγγίξει πολύ βαθειά, θα ανακαλύψετε γιατί πρέπει να ασχοληθούμε από την αρχή όσον αφορά τα πρωτόκολλά μας για την εγκυμοσύνη και τον τοκετό.  Αυτό είναι το βάρος αλλά και το δώρο της Guerrilla Midwife.
ΠΟΤΕ: Τετάρτη 9 Ιουνίου 2010, 6-9 μ.μ.
ΠΟΥ: Αμφιθέατρο Δεριγνύ, Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών
(πρώην ΑΣΟΕΕ), Πατησίων & Δεριγνύ, Αθήνα
ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ-ΣΥΜΜΕΤΟΧΕΣ: 210 34 13 970, 6973235175, maria.andreoulaki@gmail.com,
ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΗ ΕΙΣΦΟΡΑ: €10*
 
Guerrilla 
Midwife
 
 
*Τα έσοδα από την εκδήλωση θα διατεθούν στη φροντίδα
των μητέρων και των μωρών τους στο Κέντρο Τοκετού της Αϊτής
 
Dear friends
It is our great honour to invite you
to the showing of the documentary film
‘Guerrilla Midwife’
 
Traditional Hawaii-based midwife
Clare Loprinzi
will be present at the showing and will facilitate a discussion
 
Along the fragrant streets of Bali and desolate Acehnese refugee camps of the Indonesian Archipelago, Guerrilla Midwife Ibu Robin Lim finds herself in the ring of fire, where the midwifery model of care is put to the test, at the epicenter of the turmoil following the December 2004 Tsunami. In this culturally mesmerizing, heart-wrenching documentary, you will discover why we must reinvent our protocols for pregnancy and childbirth. This is the burden and the gift of the Guerrilla Midwife.
WHEN: WEDNESDAY, June 9th, 2010, 6-9 pm
WHERE: AMPHITHEATRE DERIGNI, ECONOMICS UNIVERSITY OF ATHENS (FORMER ASOEE), PATISSION & DERIGNI, ATHENS
CONTACT & REGISTRATIONS: 210 34 13 970, 6973235175, maria.andreoulaki@gmail.com,
SUGGESTED CONTRIBUTION: €10*
Guerrilla 
Midwife
*Proceedings from this fundraiser aim to suport the care
of mothers and babies at the BirthCenter of Haitii.