Σάββατο 5 Δεκεμβρίου 2015

New twins on the blog n.2

Γεννάς με μια τέντα μπροστά σου κ ξαφνικά ακούς μια φωνούλα. Ενα μωρο προσγειώνεται στην αγκαλιά σου αλλά δεν έχεις χέρια να το αγκαλιάσεις.Ακούς κάτι κρακ κρακ , κουνιέται οι κοιλιά σου πολύ έντονα.Σε τρία λεπτά σου ξαναβάζουν ένα μωρό , φαντάζομαι σου λένε και να σας ζήσει, αλλά δεν είσαι σίγουρη. Το ένα μεγάλο είναι και ουρλιάζει , το δεύτερο μικρότερο πολύ. Ουρλιάζει και αυτό αλλά με χαμηλότερη ένταση. Είναι μέσα σε ένα αλουμινόχαρτο, αυτό είναι το μικρότερο σου παιδί.Το παίρνουν γρήγορα και πως να αντισταθείς .Σκέφτεσαι οτι θα τα καταφέρεις θα το ξεπεράσεις . Το παιδί σου σήμερα δε θα κοιμηθεί μαζί σου.Θα το ξεπεράσεις οτι οι πρώτες στιγμές του θα είναι σε ένα γυαλινο κουτί .Θα το ξεπεράσεις... Το χάνεις το μυαλό σου . Κλαίς αλλά ο καλός σου δεν είναι εκεί να σου σκουπίσει τα δάκρυα . Ούτε να αντικρίσει την πρωτη ανάσα των παιδιών σας. Το άλλο σου μωρό θηλάζει αν έχεις καλή μαία ...Αυτή είναι τα χέρια σου , η φωνή σου και τα πόδια σου.Αυτή σου λέει οτι σε αγαπάει και οτι όλα είναι καλά.Εσύ είσαι σαν τον εσταυρωμένο με ανοιχτά χέρια γεμάτα καλώδια.Μετά σου λένε φεύγεις για την εντατική.Σε τρώει όλο σου το κορμί αλλά δε μπορείς να ξυστείς . Τα χέρια σου γεμάτα καλώδια και πιεσόμετρα. Ακούς μπιμπ μπιπ όλη νύχτα και σκέφτεσαι οτι είσαι σε συνεργείο ανθρωκινήτων.Τα μωρά σου που να είναι τώρα;Ο καλός σου να είναι απέξω;Άραγε τα είδε τα μωρά σας;
-Μη σκέφτεσαι εαυτέ , μη σκέφτεσαι.Όλα είναι οπως έπρεπε να είναι και εσύ δεν επιλέγεις.
Ευτυχώς που έχω τη γιόγκα την αιώνια φίλη μου. Αυτή με έσωσε για ακόμα μια φορά . Κάνω αναπνοές στη φαγούρα. Κάνω αναπνοές στις αναμνήσεις και σβήνω τις επιθυμίες για να μην πονάέι η ψυχή μου. Η ψυχή μου γέννησε δυο ψυχές σήμερα .Θα προσπαθήσω να συντονιστώ στην ευτυχία. 
e