Αγάπησα τη μητρότητα μέσα απο το θηλασμό.Αγάπησα το μωρό μου τόσο βαθιά τόσο σεβάσμια.Ήρθα αντιμέτωπη με το "τι θα πει ο κόσμος " όσο ποτέ πριν και βγήκα τόσο πιο δυνατή τόσο ανεπηρέαστη απο τα ¨μη ουσιαστικά " της ζωής . Η παλιά μου εικόνα μου φαντάζει τόσο ξένη.Δεν είναι δυνατόν να με ενοιαζε η γνώμη τρίτων σε μια τόσο προσωπική εμπειρία σκέφτομαι…Και πόσο πιο όμορφος θα ήταν ο κόσμος μας αν αφήναμε τα μωράκια μας να μας οδηγήσουν μέσα απο το μονοπάτι του θηλασμού σε τόσο μοναδικές συνειδητοποιήσεις.Αν δίναμε όσο πιο πολύ χρόνο μπορούμε να μας αναποδογυρίσουν τη ζωή για να καταλάβουμε την ουσία της . Απορώ πως τα συνταιριάζουμε με τη γενιά των μαμάδων μας που ως επι το πλείστον δε θήλασαν .Μέχρι πρόσφατα παλιά μου συμμαθήτρια στις κούνιες ξίνησε .-Ε, όχι τόσο καιρό θηλάζεις ,δεν είναι σωστό .Ένιωσα τόσο όμορφα με τον εαυτό μου που δεν με θύμωσε η άποψη της άλλης μάνας .Δε με απασχόλησε καν το κουράγιο της να κάνει κριτική ως συναδέλφισσα μάνα.Ένιωσα ότι και αυτή την ανοχή σε κάθε είδους απόψεις μητρότητας , απο το θηλασμό την κέρδισα.Και είναι τόσο σημαντικό δώρο.Γιατί τα μωρά όλου του κόσμου έχουν ανάγκη απο μάνες που δεν επιπλήττουν τη μαμά τους. Και όταν νιώθεις τόση ολοκλήρωση δεν έχεις καμία ανάγκη επιβεβαίωσης όπως παλιά.Γιατί η αυτοεπιβεβαίωση έρχεται ακολουθώντας απλά και ταπεινά το δρόμο του ενστίκτου που τόσο σοφά έχει χαριστεί απο το δημιουργό αυτού του κόσμου .
Γιατροί , συμβουλάτορες , φίλοι και γνωστοί όλοι είχαν απο μία άποψη .Ο θηλασμός με οδηγούσε στην αλάνθαστη άποψη του παιδιού μου..Πότε δεν παραπάτησα όταν περπατούσα στο δρόμο του παιδιού.Αυτός μπροστά και εγώ ξωπίσω να ακολουθώ.Κάθε θηλασμος μια επιπλέον ευκαιρία μαθήματος συνάμα και αγάπης , ζεστής αγκαλιάς και ασφάλειας .Συνειδητοποιώ οτι είμασταν συγκοινωνούντα δοχεία εγώ και το παιδάκι μου , το αστεράκι του ουρανού μου .Όσο επαιρνε αυτός τόσο κιεγώ. Ναι και η μαμά παίρνει αγάπη και ασφάλεια .Ναι και η μαμά την έχει ανάγκη .Σαν να είναι το πιο σημαντικό στήριγμα μητρότητας ο θηλασμός.Δεν έχει απο που να πιαστεί η μάνα και τελικά η στήριξη έρχεται απο τη στενή επφή με το παιδί της
Ήθελα πολύ έντονα τον τελευταίο καιρό να σταματήσουμε. Εδώ και 5 μήνες το συζητάμε και μειώνουμε σταδιακά.Το τέλος ξεκίνησε με την ευκαιρία μιας διαμονής στο σπίτι των παπούδων .Κοιμήθηκε με τη γιαγιά πολύ όμορφα κοιμήθηκε αρκετές ώρες και πήρα το μήνυμα οτι ήρθε η αρχή του τέλους του πανέμορφου ταξιδιού που κράτησε 2.5 χρόνια .Έμεινε παραπάνω με τη γιαγιά και όταν γύρισε δεν ξαναήπιαμε "λάλα" .
Δάκρυσα όταν συνειδητοποίησα πως ίσωςμου έλειψε κιεμένα όσο και σαυτόν.Δεν το είχα καταλάβει και δεν το είχα φανταστεί. Επίσης κατάλαβα έντονα πως τον πρώτο ενάμιση χρόνο δεν κατάλαβα και πολλά απο το ¨τι εστί θηλασμός" .Μου φαινόταν πολύ αστείο που τόσες μάνες θεωρούσαν θηλασμό τον εξάμηνο.Μα δεν έχετε ζήσει και καταλάβει τίποτα σκέπτομαι τώρα οτι θα απαντούσα.Το πιο περίεργο είναι πως δεν έχω κατάβει το γιατί.Τι εννοώ με το τίποτα;Ισως γιατί ήταν τόσο βολικός , ηρεμούσα το μωρό μου αναπάσα στιγμή (κάτι που τυρρανάει πολύ τους γονείς με δραστήρια παιδιά).Δεν έχει ταλαιπωρηθεί πολύ απο υπερδιέγερση γιατί πάντα είχαμε την άμεση δράση διαθέσιμη.Ίσως γιατί δεν πιέστηκα ποτέ ιδιαίτερα να σταματήσω.Μάλλον επειδή μου δίνει μια βαθιά αίσθηση ανείπωτης , ανεξήγητης πληρότητας.Δεν μπορώ να εξηγήσω γιατί αγάπησα τόσο το μακροχόνιο θηλασμό.Είμαι σίγουρη οτι θα υπάρχουν κιάλλα να δω αν συνεχίσω .Όμως το νόημα είναι να ακολουθώ το δρόμο που χαράζει η μοναδική σχέση με το συγκεκριμένο παιδί . Να μην κάνουμε τίποτα γιατί πρεπει ή γιατί το είπε ο γιατρός.Ήρθε το τέλος και η καινούργια αρχή.Ήρθε έτσι απλά χαλαρά και αβίαστα. Με κάποιες μικρές γκρίνιες που έσβησε το παιδί μόνο του στην αγκαλιά του μπαμπά ή της γιαγιάς και μετά απο λίγες μέρες στη δική μου(φορώντας αντρικό tshirt του καλού μου).Ερχόταν γλυκά γλυκά με το πιο αξιολάτρευτο χαμογελάκι του και μου ψιθίριζε "Λάλα Μαμά(σταμάτησε να με λέει και με το όνομα μου όπως παλιά).Η μου λέει -θελω από το λάλα το δικό σου! Και σβήνω και τον παίρνω αγκαλίτσα και του ψιθυρίζω πως ήρθε η ώρα να περάσουμε σε άλλο επίπεδο .Και σαν να το καταλαβαίνει το λουκουμάκι μου το γλυκό και χαμογελάνε τα μάτάκια του.Μοιάζει να μην καταλαβαίνει γιατί αλλά δείχνει σύμφωνος. Φαντάζομαι πως αν τρανταζόταν πολύ θα οπισθοχωρούσα και θα το άφηνα για αργότερα σε πιο σωστή στιγμή.
Είναι πολύ όμορφη η νέα εποχή , διαφορετική και πανέμορφη. Είναι πιο ήρεμος ίσως χρειαζόταν να αποτραβηχτεί και απο τη δική μου συνειδητότητα , ίσως απορροφούσε και δικές μου ανησυχίες .Ήπιε απο τη δική μου χαρά για τη ζωή και τη σχετικά θετική μου προσέγγιση . Ήπιε όμως και τα βάσανά μου.. .
Νιώθω βαθιά ευγνωμοσύνη που αξιώθηκα να ζήσω αυτό το ταξίδι τόσο ολοκληρωμένα.Και είμαι υποχρεωμένη στους ανθρώπους γύρω μου( τη μαμά μου και τον καλό μου ιδιαίτερα) που προστάτευσαν το ταξίδι και διευκόλυναν το διάβα μας. Ευχαριστώ εσάς τις συντρόφισσες μανάδες και τη διαδικτυακή μητρότητα πάνω από όλα.Δεν θα είχαμε φτάσει ούτε μέχρι τη μέση χωρίς εσάς.Σας αγαπώ
e
