Η Ν.μου έστειλε κείμενο που περιγράφει πως έζησε το δεύτερο τοκετό της μετά απο καισαρική και την ευχαριστώ πολύ που με εμπιστεύτηκε. Η πρώτη μου κόρη ήρθε στον κόσμό πριν 2 χρόνια με καισαρική μετά από μια αποτυχημένη πρόκληση τοκετού. Δε θέλω να θυμάμαι τίποτα από 'κεινες τις ώρες παράμόνο το μουτράκι της. Δε χάρηκα τις πρώτες μας στίγμές, τις πρώτες μας μέρες στο σπίτι γιατί δεν ήμουν καλά. Τόσο σωματικά αλλά περισσότερο ψυχολογικά. Ένιωθα παραβιασμένη , προδομένη και πως απλά ήμουν θεατής στη γέννησή της. Απλά την είχα θρέψει μέσα μου για 9 μήνες και μια μέρα μου την έβγαλαν και μου τηνέδωσαν στα χέρια. Όταν ένιωσα λίγο καλύτερα άρχισα να ψάχνομαι γία το τί συνέβη και τί πήγε στραβά. Πραδέχτηκα πως όλα ήταν λάθος και αποφάσισα να προχωρήσω και να το παλέψω. Διάβασα για τον φυσιλογικό τοκετό μετά από καισαρική και άρχισα να το 'δουλεύω' μέσα μου. Δεν σας κρύβω πως πολλά βράδια έβλεπα στον ύπνο μου πως 'γεννούσα' ένα παιδί και ξυπνούσα απίστευτα ευτυχισμένη και γαλήνια. Ήμουν σίγουρη πως την επόμενη φορά θα τα καταφέρω.
Τέλη Απρίλη έμαθα πως είμαι έγκυος. Το ταξίδι που ονειρευόμουν θα ήταν κοντά. Eίχα μια άψογη εγκυμοσύνη, χωρίς προβλήματα και κυρίως χωρίς άγχος. Γυμναζόμουν, περπατούσα πολύ και γενικά ήμουν πολύ πολύ χαλαρή. Δεν είχα καμία σχέση με κείνη τη 'άρρωστη' έγκυο που ήμουν την πρώτη φοαρά. Απολάμβανα την κάθε στιγμή, την κάθε κλωτσία. Για 9 μήνες και για πολύ μεγαλύτερο διάστημα πριν την εγκυμοσύνη προετοιμαζόμουν για να ζήσω τη γέννα μου και να βιώσω το θαύμα όπως ήθελα και ονειρευόμουν. Θα τα κατάφερνα...
Η πιθανή ημερομηνία του τοκετού μου ήταν 22 Δεκεμβρίου. Μπήκα στο μήνα μου και περίμενα. Οι μέρες περνούσαν και τίποτα δεν είχε αλλάξει. Αφού συμπλήρωσα και τις 40 εβδομάδες περίμενα τα σημάδια τοκετού τα οποία ομώς δεν ερχόντουσαν. Στις 41 εβδομάδες πλέον μου έγινε δακτυλική αποκόλληση υμένων για να 'ξυπνήσει' ο οργανισμός μου και να μπει σε διαδικασία τοκετού μιας και η διαστολή μου ήταν μόλις στο 1 και ο τράχηλος ακόμη αρκετά πίσω. Την επόμενη μέρα άρχισα να νιώθω κάποια πονάκια τα οποία μετατράπηκαν σε πόνους στη διάρκεια της νύχτας που όμως το πρωί σταμάτησαν. Ένιωσα ενόχληση μόνο μια δυο φορές κάθε ώρα μέσα στη μέρα οπότε δεν ήταν κάτι σοβαρό. Το βράδυ που ακολούθησε(παραμονή Πρωτοχρονιάς) ήταν πιο δύσκολο. Οι πόνοι ερχόντουσαν κάθε 10-15 λέπτα και δε μ'άφηναν να χαλαρρώσω. Κοιμήθηκα μόλις 1-2 ώρες συνολικά γιατί πονούσα. Τελικά το πρωί ηρέμησαν τα πράγματα. Ένιωθα πόνους αλλά δεν ήταν συχρονισμένοι.Τίποτα και πάλι και οι μέρες περνούσαν. Ήμουν 41εβδο και 3 ημερών. Είχα συσπάσεις όλη τη μέρα της Πρωτοχρονιάς και πονούσα αρκετά. Το βράδυ ξάπλωσα για να κοιμηθώ αλλά ήταν αδύνατο. Οι πόνοι έφτασαν στα 5-10 λεπτά και πολλές φορές ένιωθα πως δεν έφευγαν καθόλου. Έκανα υπομονή , τις αναπνοές μου και περίμενα να ξημερώσει γιατί έτσι κιαλλιώς στις 9 θα πήγαινα στην κλινική για το προγραμματισμένο ραντεβού.
Η ιστορία ήταν η ίδια, το πρωί οι πόνοι δεν είχαν μεγάλη συχνότητα και έτσι ξεκινήσαμε για την κλινική. Αφού έγινε εισαγωγή μου πήραν το ιστορικό έβαλα τη ρομπίτσα μου και πήρα θέση σε ένα δωμάτιο τοκετού. Η ώρα είχε πάει ήδη 10 και η διαστολή μου ήταν στο 2. Κατά τις 11 παρά ήρθε η γιατρός μου, με εξέτασε και 'κεινη και η διαστολή είχε φτάσει στο 4 χωρίς να νιώσω κάτι ιδιαίτερο. Μου έσπασε τα νερά και μου χορηγηθηκε μια μικρή ποσότητα ωκυτοκίνης για να βοηθήσουμε στην εξέληξη του τοκετού. Από κει και πέρα τα πράγματα δυσκόλεψαν. Είχα 3 πόνους στο 10 λεπτό. Ο μόνος τρόπος για να βοηθηθώ ήταν να κάνω τις αναπνοές μου και να αλλάζω στάσεις πάνω και δίπλα από το κρεβάτι διότι έπρεπε να είμαι συνεχώς συνδεδεμένη με τον καρδιοτοκογράφο λόγω προηγηθείσας καισαρικής. Στις 12 η διαστολή έχει φτάσει στο 6 και βλέπουμε πως η μπέμπα σε κάθε σύσπαση ρίχνει παλμούς γιατί έγω ζορίζομαι και δεν αναπνέω σωστά. Το ιδανικό θα ήταν να έκανα βόλτες για να είμαι χαλαρή όμως αυτό δεν γίνεται. Έχω δίπλα μου τη μαία μου να μου δίνει κουράγιο και να μου απαλύνει τον πόνο. Έκανα μεγάλη υπομονή και ήμουν αποφασισμένη να τα βγάλω πέρα αλλά στις 1 που εξετάζει η γιατρός βλέπει πως η διαστολή είναι στο 7 εγώ υποφέρω και η μικρή μου ζορίζεται. Τότε αποφασίστηκε να μου γίνει επισκληρίδιος για να επιταχύνουμε τον τοκετό . Στις 1.30 μου κάνουν την αναισθησία και πλέον δεν έχω τη δυνατότητα να σηκωθώ από τη κρεβάτι. Η δόση ήταν μικρή, ένιωθα τα πάντα, κουνούσα τα πόδια μου αλλά οι συστολές ήταν απλά πετρώματα.
Από κει και πέρα ο χρόνος κύλησε σαν νέρό. Στις 2.30 η διαστολή μου ήταν τέλεια και άρχισα να αλλάζω στάσεις πάνω στο κρεβάτι για να κατέβει στο σημείο που πρέπει η μπέμπα και να αρχίσω της εξωθήσεις. Όσο περνούσε η ώρα ένιωθα όλο και μεγαλύτερη πίεση προς τα κάτω και τελικά στις 3 παρά 5 αρχίζω τις εξωθήσεις.Είμασταν πλέον στην τελική ευθεία. Δε χρειάστηκε να ζοριστώ πολύ...
Στις 3 και 5 άκουσα το πρώτο κλάμα και ένιωσα τη ζεστασία της μικρής μου πάνω μου. Δεν είπα πολλά.Της έδωσα μόνο ένα μεγάλο φιλί και έμεινα να τη χαζεύω.
Η στιγμή δεν περιγράφεται με λόγια...
Το πρώτο κλάμα, η πρωτη επαφή. Ένιωθα πιο γεμάτη και πιο γυναίκα-μάνα από ποτέ.
Μου φαίνεται ακόμη σαν όνειρο αλλά αυτή τη φορά εγώ το έζησα γιατί δε μου το χάλασε κανείς ή μάλλον δεν άφησα εγώ να μου το χαλάσουν. Έζησα στις στιγμές που ονειρευόμουν τα τελευταία 2 χρόνια. Ήμου αποφασισμένη πως θα κάνω τα πάντα. Ίσως σε κάποιους φαίνεται παράξενο αλλά σίγουρα όχι σε όλες εκείνες της γυναίκες που ένιωσαν την παραβίαση που ένιωσα και γω μετά από την καισαρική.
Εγώ λυτρώθηκα... Ακόμη δεν μπορώ να το πιστέψω και κλάιω. Κλάιω γιατί το έζησα σε όλο του το μεγαλείο και όπως ακριβώς ήθελα εγώ.
Βρήκα μια γιατρό που με άκουσε και μια μαία άγγελο ,που έγινε η ανάσα μου στον πόνο εκείνεις της στιγμές, και με στήριξαν στο εγχείρημα μου.
Όλα μπορούν να γίνουν πραγματικότητα αρκεί να πιστέψει κανείς στον εαυτό του, στις δυνάμεις του και να βρει ανθρώπους ικανούς και με κατανόηση για να τον ακολουθήσουν και να τον συμβουλέψουν σ'αυτές τις στιγμές.
Σήμερα 20 μέρες μετά πετάω. Είμαι πανευτυχής και θέλω συνεχώς να το φωνάζω. Έχω τις 2 κόρες μου στο σπίτι, τον άντρα μου και νιώθω οτι τα έχω όλα. Δε θέλω τίποτ'άλλο. Χάιρομαι το κάθε δευτερόλεπτο και ξέρω οτι μου αξίζει γιατί πάλεψα πολύ γιαυτό...
Μπορείτε να διαβάσετε επίσης σχετικά με το θέμα του φυσιολογικού τοκετού μετά από καισαρική στο
Φυσιολογικός τοκετός μετά από καισαρική (vbac)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου