Είναι η ιστορία μιας μαμάς που πήγε το εξάχρονο παιδί της στο σπίτι του Mahatma Gandhi.
Αυτή τον παρακάλεσε:
- Σε παρακαλώ, Mahatma, πες στο παιδί μου να μην τρώει άλλο ζάχαρη.
- Είναι διαβητικό και βάζει σε κίνδυνο τη ζωἠ του κάνοντάς το.
- Εμένα δεν με ακούει και υποφέρω για το ίδιο.
- Εμένα δεν με ακούει και υποφέρω για το ίδιο.
Ο Gandhi σκέφτηκε και είπε:
- Λυπάμαι κυρία.
- Τώρα δε μπορώ να το κάνω.
- Φέρε μου το παιδί σου σε δεκαπέντε μέρες.
- Τώρα δε μπορώ να το κάνω.
- Φέρε μου το παιδί σου σε δεκαπέντε μέρες.
Απορημένη η γυναίκα τον ευχαρίστησε και του υποσχέθηκε ότι θα έκανε αυτό που της ζήτησε. Μετά από δεκαπέντε μέρες γύρισε με το παιδί της. Ο Ghandi κοίταξε το παιδί στα μάτια δημιουργώντας μια μεγάλη σύνδεση και του είπε:
- Αγόρι μου, σταμάτα να τρως ζάχαρη.
Ευγνώμων, αλλά απορημένη, η μητέρα ρώτησε:
- Γιατί μου ζητήσατε να το φέρω μετά από δύο εβδομάδες;
- Θα μπορούσατε να του είχατε πει το ίδιο την πρώτη φορά που ήρθε.
- Θα μπορούσατε να του είχατε πει το ίδιο την πρώτη φορά που ήρθε.
Ο Gandhi απάντησε:
- Πριν από δεκάμεντε μέρες, εγώ έτρωγα ζάχαρη.
Πηγή: ιστορία από το βιβλίο cuento del libro “Aplícate el cuento”, ιστορίες συναισθηματικής οικολογίας του Jaume Soler και της Mercè Conangla.
Πολύ παραδειγματική εξιστόρηση, πολύ καλή συνεισφορά για όλους. Ευχαριστώ. Ερυφίλη.
ΑπάντησηΔιαγραφήπολύ ωραίο yogamama...
ΑπάντησηΔιαγραφή