Δευτέρα 21 Φεβρουαρίου 2011
heart teacher: Συναδελφικη αλληλεγγύη αγάπη και ομάδα….
heart teacher: Συναδελφικη αλληλεγγύη αγάπη και ομάδα….: "Ήταν αρχή της σχολικής χρονιάς παρέλαβα το τμήμα του μικρού προνηπιου ηλικίες 2μιση -3μιση ετών..Ο αριθμός αυτών 30 ..μέσα σε μια τάξη με θρ..."
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Ανατρίχιασα... ίσως επειδή πλησιάζει ο αποχωρισμός. Αναρωτιέμαι που έχει πάει η ανθρωπιά μας; Πώς γίνεται να πιστεύουν οι γονείς ότι τα παιδάκια τους δεν υποφέρουν σε αυτό το απάνθρωπο σύστημα εκπαίδευσης που σε καμία περίπτωση δεν προβάλλει το σεβασμό σε αυτές τις μικρές ψυχούλες. Αν αρχίζουμε να διεκδικούμε πράγματα και αξίες, μπορούμε να αλλάξουμε τις καταστάσεις. Η δύναμη είμαστε εμείς! Καλημέρα!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήδεν μπορω να πω οτι καταλαβα αυτο το ποστ...αυτο το αποχωρω για να μην γινω συνενοχος, σκεψου να ταν και νοσηλευτικο προσωπικο σε δημοσιο νοσοκομειο δηλαδη, που εκει οι συνεπειες μπορει να ειναι και ...θανατος.
ΑπάντησηΔιαγραφήη κορη μου ειναι 4 ετων και ειναι η δευτερη χρονια που παει στον παιδικο, με κλαμα καθε μερα και με εκφρασεις πια θεατραλε: "δεν θελω να παω σχολειο γιατι εκει δεν με συμπονάει κανεις". Και λεω θεατραλε, γιατι και με την δασκαλα της εχω μιλησει και μου λεει οτι το παιδι παιζει μια χαρα με τα αλλα και δεν υπαρχει προβλημα, κατι που εχω τσεκαρει και μονη μου. Απλα στο σπιτι της περναει μια χαρα και δεν μπορει να καταλαβει γιατι θα πρεπει αν ξυπναει πρωί και να πηγαινει αλλου. Του χρονου στο νηπιο ευελπιστω να το 'χει χωνεψει :(
Το σχολειο δημοσιο, ξερω οτι απλα κανουν φυλαξη και υπερβολικες απαιτησεις απο το προσωπικο δεν εχω, αρκει να μην τα χτυπανε ή να τους ασκουνε λεκτικη και ψυχολογικη βία γιατι ακομα και αυτα εχω ακουσει...
Οποτε αν μια τετοια δασκαλα οπως η heart αποχωρουσε θριαμβευτικα στη μεση της χρονιας, θα αισθανομουνα επιεικως "κρεμασμενη".
Γιατι θα ηθελα το παιδι μου να ειχε μια τετοια δασκαλα που να πονα τόσο για το λειτουργημα της. Που να απάλυνε τον τρομο των παιδιων που αποχωριζονται την μαμα και το σπιτι τους και να ειχε ηρεμησει την καθε μαμα που αναγκαζεται να αφηνει το παιδι της απο τοσο μικρο για να πηγαινει να δουλεψει για "τα καθημερινα" νιώθοντας οτι το παιδι της ειναι σε καλα χερια.
θα θελα να ζητουσε και την δικη μου βοήθεια στο συγκεκριμενο ζητημα και να ασκουσαμε μαζι πιεση. Μπορει και να το 'χε κανει η κοπελα, αν και σε αυτο το ποστ δεν λεει κατι τετοιο.
Ισως ετσι να αλλαζε κατι, εστω και μικρο, τωρα δεν αλλαξε τιποτα και τα παιδια την πληρωσαν στο τελος, που αλλαξαν για αλλη μια φορα οι σταθερες τους.
Η κατασταση που περιγραφει, σε δημοσιο σχολειο ειναι δεδομενη και μονο με την ενεργη συμμετοχη των γονιων μπορει να αλλαξει, νομιζω πια οτι καμια μαμα δεν αυταπαταται, και αν ηταν σε ιδιωτικο, ας μας πει ονομα να ξερουμε να φυλαγομαστε, γιατι κι εκει εχω ακουσει ιστοριες "εκ των εσω" που καλυπτονται τεχνηεντως.
Τα παραπανω γραφτηκαν χωρις καμια διαθεση να τσουβαλιασω σχολεια και προσωπικο, ξερω οτι υπαρχει και η αλλη πλευρα που ματωνει στ' αληθεια.
Β.