Τετάρτη 23 Φεβρουαρίου 2011

Φόβος Ανίκατε Μάχα


Γέννα ίσον φόβος. Έχουμε γαλουχηθεί με αυτήν τη πεποίθηση. Από την πρωτη  στιγμή από τον τρόπο που περιγραφουν οι μαμάδες μας τη γεννα μας . Φοβήθηκα, φόβος, μα δε φοβάσαι ;φοβαμαι,θα φοβηθώ , ΕΧΩ ΦΟΒΙΕΣ!!!!Το γονίδιο μας εφόσον έχει τον χάρτη της ζωης μας,  εκεί θα βρίσκεται και ο τρόπος που γεννηθήκαμε και ο τρόπος που γεννήθηκαν οι πρόγονοί μας και ο τρόπος που θα γεννήσουμε εμείς...και ο φόβος καλά θα κρατεί μέσα στους αιώνες 
Δεν έχει να κάνει με τα χωράφια η τη χώρα που γεννάς. Στην Πολωνία οι γυναίκες ακριβώς τα ίδια θέματα έχουν και στην Αγγλία και στην Ολλανδία. Έχει να κάνει με την πολιτισμική μας μνήμη. Οι γυναίκες γένναγαν υπό το καθεστώς της κουλτούρας της εκάστοτε χώρας που σχεδόν πάντα εμπεριέχει το φόβο άρα και την έλλειψη ιδιωτικότητας . Στην Ελλάδα το καθεστώς φοβίας έχει πάρει τα ηνία και τρέχει .Οι ίδιες οι πολιτισμικές μας παραδόσεις αιώνες τώρα αποκόπτουν τη γυναίκα απο το πιο σημαντικό στοιχείο της στιγμής :Την  ιδιωτικότητα . Οι γάτες , οι σκύλοι και όλα τα θηλαστικά του ζωικού βασιλειου στάθηκαν πιο τυχερά...και μπορεσαν να παραμενουν μοναχικα μεσα στο θαυμα της γέννησης . Καμία μα καμία γυναίκα στην Ελλάδα δεν έχει  απλά γεννήσει. Την έχουν ξεγεννήσει ή έχει προσπαθήσει να αποφύγει το φόβο μεταθέτοντας την ευθύνη σε επαγγελματίες υγείας ή (αν είναι λίγο πιο διαβασμένη)έχει προσπαθήσει με νύχια και με δόντια να αποκρύψει τις συσπάσεις για να την αφήσουν λίγο μόνη της μήπως και γεννήσει χωρίς φόβο  άρα και χωρίς πόνο τουλάχιστον. Αλλά για θαύμα της γέννας , για οργασμικό τοκετό , για την υπέρτατη εμπειρία καμία μας δε μπορεί να μιλήσει. Δεν έχω ακούσει ούτε μία αφήγηση τοκετού που να περιγράφει μια πανέμορφη διαδικασία γέννας. Ούτε ΜΙΑ. Ακόμα και όσες γέννησαν σπίτι κλείστηκαν σε ένα δωμάτιο για να αποφύγουν τις μαίες. Δεν έκατσαν ήρεμες να περιμένουν το παιδί τους. Να επικοινωνήσουν βαθιά με το πλασματάκι που ξεκινούσε το ταξίδι προς τα έξω. Απασχολούσαν το μυαλό τους με το πως θα σκαρώσουν την πολυπόθητη "ιδιωτικότητα". Πως θα ξεφύγουν από όλους τους αγαπημένους ανθρώπους που ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ. Το μωρό προσπαθούσε με το εύθραυστο κορμάκι του να βρει την έξοδο αλλα που να συγκεντρωθεί κιαυτό  με όλη τη φασαρία και τη φοβία εκεί έξω. Μετά σου λέει ανέβασε παλμούς το μωρό...Επειδή η μάνα μου φοβάται, ο άντρας μου τα κάνει πάνω του , η μαία θέλει να απαλύνει τους πόνους μου και ο γιατρός θέλει να επέμβει για να με βοηθήσει ΕΓΩ  και το ΜΩΡΑΚΙ ΜΑΣ ΘΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΡΕΙΣ ΜΕΡΕΣ ΝΑ ΓΕΝΝΗΣΟΥΜΕ .Και στο τέλος θα μας βάλουν και για καισαρική γιατί λέει το σώμα μας είναι πια μοντέρνο και δεν είμαστε όπως οι γιαγιάδες μας στα χωράφια. Η μήτρα μάλλον απέκτησε καρμπιρατέρ και τσιμούχες και βιδάκια τώρα που ζούμε σε βιομηχανοποιημένη εποχή. -Δεν είναι τίποτα φυσικό γύρω μας, μου λέει ένας φίλος. -Σωστά του απαντάω . Αφού δεν είναι τίποτα φυσικό γύρω μας γιατί να μην αυτοματοποιήσουμε και την υπέρτατη φυσική στιγμή του σύμπαντος ; Αφού έχουμε πληγώσει την Μάνα Γης πολλάκις γιατί να μην διακόψουμε και την φυσιολογικότητα του τοκετού με λίγη συνθετική ωκυτοκίνη να το πάμε πιο γρήγορα?. Αφού δεν τρώω σόγια , δεν πίνω τσάι και δεν γυμνάζομαι οφείλει ο γιατρός μου να μου βάλει και δυο καλώδια για να γεννήσω. Αυτός που προσέλαβα για να μειώσει κάθε κίνδυνο άρα και κάθε φοβία είναι αυτός που  θα μου βάλει  τον κίνδυνο μέσα μου και θα επιβεβαιώσει κάθε μου φοβία  ... 
Στο γονίδιο μας κουβαλάμε τραυματικούς και φοβικούς τοκετούς και συνεχίζουμε να τους καθιερώνουμε γιατί τώρα πια ζούμε στα τσιμέντα και κυκλοφορούμε με αυτοκίνητο. Όμως όλα αυτά είναι οι δικαιολογίες που δίνει ο μη δουλεμένος νους μας. Είναι οι φοβίες που δεν αναλύσαμε όταν έπρεπε .Είναι τα παιδικά κρυμμένα τραύματα. Είναι αυτά που  ζήσαμε την περίοδο που βρισκόμασταν στην κοιλιά της δικής μας μάνας και κανένας δεν μας είπε ότι υπάρχουν. Μόνο κάνας τυχερός που λόγω κανενός ψυχοσωματικού μπορεί να μίλησε με έναν καλό ψυχίατρο. Όλοι οι υπόλοιποι απλά αφηνόμαστε στο ρόλο του τέλειου Φοβισμένου καταναλωτή που όσο πιο φοβισμένος είναι τόσο πιο πολλές υπηρεσίες θα πληρώσει. Θα κλείσει δίκλινο για το γυναικάκι του, θα πληρώσει και επισκληρίδιο , ναι μετά θα πληρώσει και για τα βλαστοκύτταρα αμ πως μα δε θα βάλει και το παιδί στη θερμοκοιτίδα... Που να αναλύεις τώρα τις φοβίες σου ...Πλήρωνεεεεεεεεεεε 


ΥΓ:Μιλώντας πάντα για φυσιολογικές εγκυμοσύνες...



18 σχόλια:

  1. Μια πολυ μεγαλη αληθεια...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Μαρία Ορφανίδου23.2.11

    Όπως τα λες Ασπασία μου... Στη δική μου περίπτωση την ώρα των πόνων ήμουν τυχαία στο πατρικό μου και πάλευα για να μην ξυπνήσω κανέναν και με αρχίσουν στα "πονάς πολύ???". Μόλις οι πόνοι δυνάμωσαν και αναγκαστικά ξύπνησαν από τα σούρτα φέρτα μου η μάνα μου κλασσικά άρχισε τις ερωτήσεις. Το μόνο που κατάφερα να φωνάξω με τρελλά νεύρα ήταν ένα "ΜΗΗΗΗΗΗ ΜΙΛΑΑΑΑΣΣΣΣ"!!! (όχι πως το τήρησε)!!!

    Στο δε μαιευτήριο με το μισό κεφάλι ανάμεσα στα πόδια μου και να ψάχνω να τη γιατρό να γεννήσω, η μαία φυσικά θυμήθηκε να τα πει όλα. Το μόνο που της έκανα ήταν ένα νόημα ότι δεν απαντάω σε τίποτα και ψέλλισα ένα "ΑΣΕ ΜΕ". Μα δεν έχεις δυναμη να μιλήσεις και ο άλλος θυμάται την ιστορία της ζωής του!!! Να ναι καλά η γιατρός που ήταν χαλαρή και δεν μου επέβαλε τίποτα.

    ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Αν ήμουν μαία άνετα ΜΕ ξεγεννούσα!! Δεν είναι τίποτα το τραγικό τελικά. Το μόνο που δε θα μπορούσα να κάνω μόνη μου ήταν το ένα ράμμα που χρειάστηκε γιατί σκίστηκα ελαφρά.

    ΥΓ: έχω ακούσει ιστορία μαίας που όταν γεννούσε στο σπίτι της μόνη της πήρε τη γιατρό μου τηλ και της λέει "Εχε το νου σου.Γεννάω. Αν δεν ακούσεις νέα μου μετά από ώρες πέρνα να δεις τι κάνω"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Γιατι ρε Μαρακι "αν ησουν μαια "? Αφου μονη σου γέννησες τελικα!Και τους εκανες και ολους στην ακρη. Θα παρεις τετοια δυναμη απο αυτη την εμπειρια που δεν θα το πιστευεις. Η γεννα η φυσικη επιστρεφει στη γυναικα τα χαλιναρια του εαυτου της. Θα δεις μερα με τη μερα μεγαλες αλλαγες στο χαρακτηρα σου . Και φυσικα ουτε συζητηση για τον χαρακτηρα της υπερτυχερης κορακλας σου !!! Να στε καλα !!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Μαρία Ορφανίδου24.2.11

    Κοίτα μέχρι το σημείο των εξωθήσεων εννοείται ότι κανείς δε με βοήθησε. Στο κόψιμο όμως του λώρου και το βγάλσιμο του πλακούντα εκεί δεν νομιζω να ήξερα τι να κάνω. Αλλά αν χρειαζόταν θα το έκανε ο άντρας μου γιατί παραλίγο θα έβγαινε στο αυτοκίνητο. Αν δεν ήταν ξημερώματα και είχε κίνηση θα είχαμε ανοιχτή συνομιλία με εκαβ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Αννα Τσιρώνη25.2.11

    Καλημέρα Ασπασία.Παρακολουθώ το blog σου αρκετό καιρό και θέλω να σου πω οτι η γέννα είναι σχετική.
    Εγώ όταν ήμουν έγκυος πήγα σε ένα σεμινάριο όπου όντως μας τα παρουσιάσαν όλα τραγικά-και για την γέννα και μετά με το μωρό στο σπίτι-και αποφάσισα να μην ξαναενημερωθώ απο πουθενά.Δεν άνοιξα κανένα βιβλίο,δεν διάβασα τίποτα στο ίντερνετ και δεν άφησα κανέναν να με τρομοκρατήσει.Όλοι με ρωτούσαν "φοβάσαι?"και τους απαντούσα "όχι,το σώμα μου και η φύση μου ξέρει περισσότερα απο εμένα και θα με καθοδηγήσει".
    Όταν ήρθε η ώρα να γεννήσω και επισκληρίδιο ζήτησα και τον άντρα μου ήθελα μέσα και χαβαλέ έκανα με τον γιατρό μου.Επικρατούσε ένας-καλός-χαμός και γέννησα πανεύκολα.Η κατάληξη ήταν να έχω να θυμάμαι μια τέλεια γέννα και ένα φοβερό κλίμα με χαβαλέ και γέλιο.Το να κάνουν όλοι απόλυτη ησυχία,το να είμαι ολομόναχη ,το να ήταν ο άντρας μου έξω και άλλα τέτοια νομίζω οτι εμένα προσωπικά θα μου δημιουργούσαν ένα κλίμα πανικού και τρόμου.Είναι σχετικά όλα ανάλογα τον χαρακτήρα του ανθρώπου.Δεν είναι τόσο απόλυτα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Αννα να σου ζήσει το μωρακι σου και σου ευχομαι καθε τοκετος που θα κανεις να ειναι οπως τον ονειρευοσουν.Οτι δουλευει σε εμενα εσενα μπορει να σε χαλασει. Ολα ειναι σχετικα και θεωρω οτι καλα εκανες και σταματησες καθε ενημερωση.Το τι γραφω εγω δεν ειναι δυνατον να αντιπροσωπευσει 2.000.0000 Ελληνίδες που εχουν γεννησει στη ζωη τους.
    Ενας τοκετος με χαβαλε και κλιμα γελιου χωρις απολυτη ησυχια και με επισκληριδιο δεν αφορα καθολου στα θεματα που καταπιανομαι. Εννοειται οτι δεν κατακρινω τιποτα αλλα καταπιανομαι με αλλο ειδους οπτικη γωνια των καταστασεων που μπορει να μην σε αντιπροσωπευει.Μοιαζεις να μη σε ενδιαφερει αν το μωρο σου ερθει υπο συνθηκες κατανοιξης και σεβασμου σαν μια ψυχη που το συμπαν καλωσοριζει.Επισης δε σε ενδιεφερε να αφησεις το μυαλο σου να μπει στη Σκοτεινη Θηλυκοτητα να εγκαταλειψεις καθε ελπιδα για ελεγχο ή να αφησεις την πρωτογονη δυναμη της ζωης να ξεχυνεται απο μεσα σου. Ειναι αυτο που σου ειπα ολες οι ιστοριες ΠΟΥ ΑΚΟΥΩ ειναι "ΝΑ ΒΓΑΛΟΥΜΕ ΤΟ ΜΩΡΟ" και στη δικια σου την περιπτωση και οσο το δυνατον πιο ευκολα.Εγω τονιζω "αφηστε με να γεννησω", δε θελω να "με ξεγεννησετε ". Εσυ μπορεσες να κανεις το ονειρο σου . Εγω δε μπορεσα γιατι δε με αφηνουν οι αλλοι.Ημουν πολυ ευτυχισμενη που ειμαστε μαζι με τον αγαπημενο μου αλλα μπορει να ηταν ενας απο τους λογους που δε γενναγα και επρεπε να με "ξεγεννησουν".Δεν ηθελα Αννα μου επισκληριδιο , δεν ηθελα να με ξεγεννησουν οιπως εσυ . Ηθελα να γεννησω!!!Ευχομαι να καταλαβαινεις τη διαφορα.
    Ο τροπος που γεννησες ειναιαπολυτα αποδεκτος ειδικα αν δεν εχεις αγνοια και γνωριζεις οτι οι δυνατοτητες της γυναικειας σου υπαρξης ειναι για πολυ παραπανω.Αν γνωριζεις τη δυνατοτητα της γυναικειας οντοτητας και σου φτανει ως εκει που εζησες εμας μας περισσευει!!!
    Θα ηθελα να αλληλογραφησουμε και ιδιαιτερως γιατι θελω να σε ρωτησω κατι τωρα που σε βρηκα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Αννα Τσιρώνη25.2.11

    Ασπασία μου φυσικά καταλαβαίνω τι εννοείς.Απλά το μόνο που θέλω να πω είναι οτι είναι στον χαρακτήρα του καθενός μας.Για οτιδήποτε με θέλεις το email μου είναι annatsironi@yahoo.gr.Θα χαρώ πολύ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. συμφωνω οτι ειναι στο χαρακτηρα και ευτυχως που δεν εχουμε ολοι οι ανθρωποι τον ιδιο χαρακτηρα γιατι θα ηταν πολυ βαρετα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Και το καλυτερο εχουν δωσει και ονομα σε ολο αυτο που περιγραφεις (τοδα προχτες σε μια εκπομπη0 ΤΟΚΟΦΟΒΙΑ.
    Συγχωρεστε με αυτο που θα πω αλλα ορισμενων οι βλακεια οδηγησε στην τοκοφοβια. Οταν ακους σχολια του τυπου "δε θες επισκληριδιο?εισαι τρελληηηηη", "φυσιολογικη γεννα απαπαπα κανε μια καισαρικουλα θα μπεις και θα βγεις κυρια δε θα καταλαβεις τιποτα" πως να μην σε πιανει τρομος.Πας να γεννησεις και αντι νασαι χαρουμενη περιμενεις ποτε θαρθει αυτος ο "πονος" μες στο αγχος και την αγωνια και φυσικα οταν ερθει εισαι ηδη τοσο αρνητικα προδιαθετημενη που σε πιανει πανικος.Και μετα να οι τυψεις οτι δε φανηκες αρκετα δυνατη και δειλιασες (προσωπικη εμπειρια!)
    Σπανια ακους "δε περιγραφεται αυτη η εμπειρια" "ηταν οτι πιο δυνατο εχω βιωσει στη ζωη μου, δε το αλλαζω με τιποτα".
    Ε το πηρα και εγω αποφαση στην επομενη γεννα ωτοασπιδες, παρωπιδες και "μπλοκαρισμα" ολων των αρνητικων σχολιων και σκεψεων και αντιο τοκοφοβια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Ανώνυμος25.2.11

    Δεν έχω γεννήσει, αλλά ήμουν πάντα ευαισθητοποιημένη γύρω από την προγεννητική αγωγή και τώρα που γέννησαν η αδερφή μου και οι φίλες μου, άρχισα να ψάχνω και το θέμα του τοκετού. Μ' αρέσουν πολύ οι απόψεις σου, που παρεπιπτόντως πρώτη φορά ακούω από Ελληνίδα. Ο φόβος ναι είναι ριζωμένος βαθιά μέσα σε όλους μας και μας έχει κάνει να μην έχουμε καμία εμπιστοσύνη στον εαυτό μας και στις δυνάμεις μας. Δεν εξαρτώνται όλα από εμάς, αν μπορέσουμε να το αποδεχθούμε, θα χαλαρώσουμε, θα αφεθούμε, θα γλιτώσουμε από τους φόβους, θα πιστέψουμε στους εαυτούς μας και θα γεννήσουμε χωρίς επεμβάσεις με μόνο στήριγμα την αγάπη. Ελένη Θανου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Μαρία Ορφανίδου25.2.11

    Εμένα αυτό που είπε η Άννα είναι αυτό που με έκανε μετά να μετανιώσω που δεν το έψαξα νωρίτερα. Γέννησα ακριβώς όπως η Άννα με τη μόνη διαφορά ότι από την επισκληρίδιο και κάτω όλα στράβωσαν και την πλήρωσε το μωρό που βγήκε με βετνούζα, μπήκε 3 μέρες θερμοκοιτίδα και εγώ με μερική ρήξη του εμπρόσθιου τμήματος του κόλπου.

    Ήμουν προετοιμασμένη για όλα αλλά όχι γι'αυτό.

    Μετά από καιρό άρχισα να το ψάχνω και συνειδητοποίησα πόσο κακοποιήθηκα σωματικά και ψυχολογικά και εγώ και το μωρό. Μακάρι να ξερα τότε αυτά που ξέρω τώρα και να μην την πατούσα έτσι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Ανώνυμος1.3.11

    Πραγματικά νιώθω απίστευτα τυχερή που σε γνώρισα και σε διάβασα όσο είμαι ακόμα έγκυος. Περιμένω το κοριτσάκι μου σε 2 μήνες περίπου, κι ενώ ξεκίνησα την εγκυμοσύνη μου έχοντας στο μυαλό μου τον φόβο του τοκετού, πλεόν περιμένω να ζήσω αυτή τη στιγμή όσο πιο όμορφα και απλά γίνεται. Προσπαθώ να μην κάνω πολλά όνειρα για το πώς θα είναι ο τοκετός μου, γιατί ποτέ δεν ξέρεις τί θα γίνει και πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα, αλλά σε ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου που έδιωξες από μέσα μου τον φόβο. Να είσαι καλά!!Γιούλη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Εχω παγωσει ολοκληρη και ενα δακρυ κυλησε στο μαγουλο μου. Σου ευχομαι απο τα πολυ βαθη της καρδιας μου κιεγω να ζησεις εσυ και το μωρο οσο πιο ανθρωπινα γινεται αυτη την εμπειρια!ΣΕΥΧΑΡΙΣΤΩ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Ανώνυμος3.3.11

    Λοιπον...yogamana..
    γεννησα σε δημοσιο νοσοκομειο...πριν της ωρας μου γιατι υπηρχε προβλημα..
    Λογω αυτου του προβληματος γεννησα φυσιολογικα χωρις επισκληριδιο αλλα με προκληση..
    Πριν γεννησω....δεν μπορουσα να ξερω τι θα συναντησω..φοβομουν το αγνωστο περισσοτερο...
    Γεννωντας με τον τροπο που τελικα γεννησα μπορω να πω οτι με ξεγενησσαν μεν...νιωθω να γεννησα δε..
    Δεν ξερω αν με καταλαβαινεις....
    οι πονοι αν και δεν ηταν στην ωρα μου βιωθηκαν απο μενα...δεν ειχα μαιες ολη την ωρα γυρω μου,δεν μου μιλαγαν,ο γιατρος ερχοταν αλλα ευτυχως ηταν λιγομιλητος και καιριος σε αυτα που ελεγε...το μονο που μου ειπαν ειναι πως θα αναγνωριζω τους πονους...(καλα να παιρνω ανασες δεν επαιζε με τιποτε)και μεσα σε εκεινο το δωματιο ημουν στην ουσια μονη...ναι,ενιωθα μονη και μου αρεσε.Καλυτερα που δεν ειχα τον αντρα μου,καλυτερα που δεν ειχα πολυκοσμια...
    το πιστευεις η οχι δεν ξερω ποσες ωρες εκανα να γεννησω...δεν υπηρχε ο χρονος για εμενα.
    Δεν υπηρχαν ρολογια να κοιταζω κι ουτε με ενοιαζε...
    Ακομη και την ωρα που με πηγαν στο χειρουργιο να το πω..η ειδικευομενη βοηθος του γιατρου με ενθαρυννε στο πως να συνεχισω...κι αυτο το θυμαμαι με πολλη ικανοποιηση.
    το μονο που θα ηθελα ηταν να μου ειχαν βαλει το κοριτσακι μου επανω μου αμεσως...αλλα σε αυτο ατυχησα...το πηραν αμεσως για ελεγχο(κι ευτυχως ηταν υγιεστατη αν εξαιρεσεις την δυστοκια και μια σπασμενη κλειδα)
    Ο τοκετος μου παντως ειναι μια θετικη,ομορφη αναμνηση-κι αυτο γιατι την ωρα εκεινη εδειξα μονο πιστη και...δεν υπηρχε φοβος!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. ..ο κόμπος στο λαιμό μου ακόμα να φύγει..μάλλον μεγαλώνει όσο διαβάζω περισσότερα..σε λίγο θα ρθουν και τα πρώτα δάκρυα.. Γεννησα 2 πλασματάκια..και τις 2 φορές με κλάμματα γιατί φοβόμουν..τι να είχε γίνει αν είχα "πέσει" στο Blog σου νωρίτερα...να είσαι γερή και φωτισμένη να συνεχίσεις όλη αυτή τη μαγεία..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ανώνυμος17.4.12

      mexri twra kai gia mena o toketos itam mia fobia kai sas euxaristw pou me iremisate giati se 1 mina perimenw to koritsaki mou.na eistai panta kala.anta.

      Διαγραφή
  16. Ανώνυμος17.4.12

    kalispera!kai emena me voi8ate para ma para poly giati mexri twra o toketos itan h fobia mou.se ena mina peripou perimeno to koritsaki mou kai elpizw o toketos na min einai gia mena mia asximi empireia.mexri na vrw to post sas eixa akousei tragika pragmata kai nomiza oti ekeini tin wra 8a pa8ena krisi panikou.sas euxarista para poly na eistai panta kala!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Συμφωνώ με όλα όσα λες Ασπασία και μου αρέσει η απλότητα με την οποία τα μεταδίδεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή