10 πράγματα που έμαθα...

Πριν από λίγες εβδομάδες κλείσαμε τα δύο και άρχισα να σκέφτομαι πόσα πολλά πράγματα έχουν αλλάξει στη ζωή μου κυρίως αυτά τα έντονα δύο χρόνια, ώσπου μια ωραία μέρα έπεσα σε αυτό το τόσο γλυκό κείμενο που έγραψε μια μπλοκοφιλενάδα:

10 πράγματα που έμαθα από την Kyara


"10 πράγματα που έμαθα από το παιδί μου είναι ένα μπλογκοκαρναβάλι με σκοπό να μας κάνει να σκεφτούμε, μοιραστούμε, γελάσουμε, συγκινηθούμε και να μας δώσει μια ματιά εκ των υστέρων για το πόσο έχουμε μάθει από τότε που ξεκίνησε το ταξίδι της μητρότητας.

Εδώ και εβδομάδες έχω στην αναμονή αυτό το post. Αλλά υπάρχουν ερωτήσεις που λατρεύω να με στοιχειώνουν, να με συνοδεύουν, να με εκπλήττουν σε κάθε στιγμή και να μου δίνουν τη δυνατότητα να βυθιστώ μέσα μου, να σταματήσω το χρόνο και να δω με άλλα μάτια την καθημερινότητα που με τυλίγει, να με ξαναβρώ και να ξαναβρώ σημασία στις απαντήσεις που βρίσκω. Φυσικά η Louma με το Amor Maternal μέσα από αυτό το μπλογκοκαρναβάλι έκανε μια από αυτές τις υπέροχες ερωτήσεις και εδώ και ένα μήνα τη γεύομαι, ανακαλύπτοντας με μέσα από αυτή.

Βρήκα πολλά, πάρα πολλά πράγματα για να γράψω και αποφάσισα να επιλέξω αυτά που σηματοδότησαν ένα πριν και ένα μετά, που μου έδωσαν μια νέα προοπτική και έδωσαν ζωή στη ζωή μου.

Έτσι πάει λοιπόν: σε αυτά τα 3 χρόνια, 1 μήνα και 24 ώρες ζωής (και 3 χρόνια, 10 μήνες και 20 μέρες από τη σύλληψη), η Kyara με έμαθε ότι:

Είμαι θηλαστικό και για ό,τι σέβεται την ανατροφή, με οδηγεί η μυρωδιά, το ένστικτο, το σώμα, η διαίσθηση.

Η αγάπη, το γέλιο, το παιχνίδι, η απόλαυση, τα χάδια, η παρουσία ποτέ δεν είναι αρκετά και πάντα υπάρχει χρόνος για αυτά.

Έχω στήθος, μήτρα, ωοθήκες και εξυπηρετούν τη ζωή.


Με το να ακούω, την ακούω, με ακούω, μας ακούω και με το να παρατηρώ, την παρατηρώ, με παρατηρώ, μας παρατηρώ.

Το να δίνεις ζωή είναι προνόμιο και ευθύνη. Είμαι μητέρα, μεγαλώνω μια κόρη, δεν έχω μια κόρη. 

Η αγάπη είναι συγκεκριμένη, είναι επαφή, είναι σώμα, είναι παρουσία και μεταφράζεται στο να ακούς και να ανταποκρίνεσαι στις ανάγκες τους. Δε φτάνει μόνο να την αγαπάς με τρέλα, σημασία έχει η ασφάλεια που νιώθει σε αυτή την αγάπη, η στήριξη που σημαίνει να γνωρίζει ότι αγαπιέται χωρίς όρους.


Δεν υπάρχουν καλύτερα παιχνίδια από τα κρεμμύδια, τα σκόρδα, οι κούτες, τα νομίσματα, το νερό, το χώμα, οι πέτρες. Ούτε καλύτερο παιχνίδι από το να τρέχεις κάτω από τη βροχή, να φτιάχνεις πυργάκια για να τα καταστρέφεις μετά, να βάφεις το ψυγείο, να χορεύεις...


Οι αξέχαστες βόλτες είναι αυτές που κάνουμε χωρίς βιασύνη, αυτές που μας επιτρέπουν να ανακαλύψουμε το βήμα ενός μυρμηγκιού, τη ζέστη του ήλιου, η κλίση του δρόμου...

Το πρωταρχικό εμπόδιο για να συνδεθώ με αυτήν με τον τρόπο που επιθυμώ, είναι οι δικές μου σκιές και δαιμόνια. Είναι οι φραγμοί και οι ελλείψεις μου που με αποστασιοποιούν.

Και το κυριότερο, η μητρότητα μετατρέπει και εξανθρωπίζει. Μέσα από τη συνειδητή μητρότητα άλλος κόσμος είναι εφικτός, γιατί όχι μόνο θα μεγαλώνουμε ανθρώπινα όντα με ζωτικές εμπειρίες που θα βασίζονται στην αγάπη και το σεβασμό, αλλά γιατί στην πράξη της μετατροπής των προτύπων ανατροφής και εκπαίδευσης, θα μετατραπούμε εμείς. Θα ξανα-δημιουργήσουμε και θα ξανα-γίνουμε όντα με σεβασμό, ευθύνη, αγάπη.


Σε ευχαριστώ Kyara! και σε ευχαριστώ Louma!




Violeta, σε ευχαριστούμε όλες οι Μάνες Γης!!!