Μητρότητα 2

Το γράψιμο εδώ είναι μιας βαθιάς μορφής ψυχοθεραπεία. Γράφω ότι νιώθω , κυρίως μέσα από τον καινούργιο ρόλο της μητρότητας. Αυτό έχει δύο διαφορετικά αντίκτυπα. Από τη μία μου ανεβάζει την αυτοεκτίμηση μου γιατί με παρακολουθείτε εσείς και με χειροκροτάτε και νιώθω την αβασταχτη ελαφρότητα της ματαιοδοξίας. Σίγουρα δεν είναι αυτό  στους στόχους του γιογκικού μονοπατιού αλλά είπαμε. Κινούμαι με τις επιβολές της καρδιάς και μόνο της καρδιάς. Ανακουφίζει άλλωστε το χειροκρότημα.
-Ποιά είναι η αμοιβή του καλλιτέχνη;
-"Ψάχνει η ψυχή να βρει αδερφούς ", είχα διαβάσει κάπου.Είναι  λυτρωτικό να ανακαλύπτεις πόσο μοιάζουν οι ζωές των ανθρώπων. Ακόμα κι αν αγγίζεις ανθρώπους που σε πλήγωσαν είναι λυτρωτικό. Σε βοηθάει να συγχωρήσεις και να πας παρακάτω. Βλέπεις ένα κομμάτι του εαυτού σου στον άλλο. Και ηρεμείς...Με ποιόν να τσαντιστείς ;Με εσένα;Πάει και ο θυμός...

Απο την άλλη με ταπεινώνει και με θεραπεύει η έκθεση  στον κόσμο. Πονάει να γδύνεις την ψυχή σου και να την απλώνεις να λιαστεί σε τόσα μάτια. Αλλά είναι βαθιά θεραπεία,δωρεάν και με άμεσα ευχάριστα αποτελέσματα. Νομίζω και η χοροθεραπεία στηρίζεται σε αυτό . Να εκτεθείς!

Και όλα αυτά ξεκινάνε με αφορμή τα παιδιά. Τα παιδιά επιβάλουν την άμεση κάθαρση των ψυχών που υπήρξαν και αυτές παιδικές.Πως να κρατήσεις το χεράκι τους σε ένα μονοπάτι στρωμένο με αγκάθια;Την ίδια στιγμή τα παιδιά βοηθάνε στην κάθαρση. Σε παίρνουν από το χέρι και σου λένε-Κοίτα!!!Κοίτα που ήσουν μαμά πριν 30 χρόνια και καθάριζε!

Αν υπάρχουν και οι παπούδες ακόμα καλύτερα.Παρατηρείς το παιδί με τον παππού και τη γιαγιά.Βλέπεις την παιδική σου ηλικία να ξετυλίγεται στη  σκηνή , εκεί μπροστά σου. Όλα τα μη , τα θέλω και τα πρέπει που σε έχτισαν είναι εκεί .Το παιδί σου να πρωταγωνιστεί στο σενάριο της παιδικής σου ηλικίας