Μαζί-sleeping!!!Γιατί όχι?

Φυσικά τα παιδιά δε θέλουν να κοιμούνται μόνα τους!Ούτε θέλουν ούτε χρειάζεται. Τα παιδιά που δεν είναι σε επαφή με το σώμα της μητέρας τους, πειραματίζονται ένα αφιλόξενο άδειο σύμπαν που τους απομακρύνει από την επιθυμία της ευημερίας που έφερναν μαζί τους από την περίοδο που ζούσαν μέσα στη τρυφερή κοιλιά των μητέρων τους. Τα νεογέννητα μωρά δεν είναι έτοιμα για ένα άλμα στο τίποτα: σε μια κούνια χωρίς κίνηση, χωρίς μυρωδιά, χωρίς, ήχο, χωρίς αίσθηση ζωής. Αυτός ο διαχωρισμός από το σώμα της μητέρας προκαλεί περισσότερη ταλαιπωρία από ό,τι μπορούμε να φανταστούμε και ορίζει ένα δεσμό μητέρας - παιδιού χωρίς νόημα. Δεν συμβαίνει τίποτα αν φέρουμε τα παιδιά στο κρεβάτι μας. Όλοι θα είμαστε ευτυχισμένοι. Αρκεί μόνο να κάνουμε την πρόβα για να βεβαιώσουμε ότι το παιδί κοιμάται με χαμόγελα, ότι η νύχτα είναι εύκολη και δεν υπάρχει τίποτα που μπορεί να είναι αντιπαραγωγικό όταν υπάρχει ευημερία. Δυστυχώς οι νέες μητερές ειμάστε επιφυλακτικές για την ικανότητά μας να κατανοούμε τις ανάγκες των παιδιών μας που είναι σαφέστατα προφανείς. Κοινωνικά κυκλοφορεί η ιδέα ότι το να ικανοποιήσουμε τις ανάγκες ενός μωρού, σημαίνει ότι μετατρέπεται σε "κακομαθημένο", παρόλο που κατά παράδοξο τρόπο, μια και δυο φορές έχουμε το αντίθετο αποτέλεσμα από αυτό που περιμέναμε, μιας και με το να μην κοιμόμαστε με τα παιδιά μας ούτε να αγγιζόμαστε ούτε να τα σφίγγουμε... αυτά θα μας διεκδικήσουν ακόμη περισσότερο. Σκεφτείτε ότι ο "χρόνος" για τα μικρά παιδιά είναι ένα γεγονός επίπονο και σπαρακτικό, αν η μητέρα δεν παραβρεθεί, σε αντίθεση με τις εμπειρίες μέσα στη μήτρα, όπου κάθε ανάγκη καλυπτόταν αμέσως. Τώρα η αναμονή πονάει. Αν τα παιδιά πρέπει να περιμένουν πολύ καιρό για να βρουν άνεση στην αγκαλιά της μητέρας τους, θα προσκολληθούν με σθένος στο στήθος, δαγκώνοντας, πληγώνοντας ή κλαίγοντας, έχοντας περιορισμένη πρόσβαση στο μητρικό σώμα. Ο φόβος θα είναι ο κυρίαρχος σύντροφος, γιατί θα ξέρουν ότι η απουσία της μητέρας θα τους ξανακατασπαράξει. Τα παιδιά έχουν δικαίωμα να απαιτούν φυσική επαφή, μιας και εξαρτώνται πλήρως από τη μητρική φροντίδα. Έχουν επίγνωση της εύθραυστης κατάστασής τους και κάνουν ό,τι πρέπει να κάνει κάθε υγιή παιδί: να απαιτούν κατάλληλη φροντίδα για την επιβίωσή τους. Η νύχτα είναι μεγάλη και σκοτεινή και κανένα παιδί δεν θα έπρεπε να την περάσει όντας μόνο του. Ως πότε; Ωσότου το παιδί δεν το χρειάζεται άλλο.

by: Laura Gutman