Σάββατο 2 Οκτωβρίου 2010

Εννιά μήνες στην κοιλιά εννιά μήνες αγκαλιά !

Αισίως φτάσαμε τους 9 μήνες . Δηλαδή αν μετρήσουμε την ηλικία του Ταρζανάκου με ακρίβεια  γίνεται 18 μηνών.( εννιά μήνες στην κοιλιά + εννιά μήνες αγκαλιά)
18 μήνες μαζί ...κολλητοί...
Ο θηλασμός συνεχίζεται ακάθεκτος. Η αγκαλιά επίσης . Ο ύπνος μούρη με μούρη καλά κρατεί.
Παρατηρώ τώρα που έγινε 9 μηνών έχουμε μια καινούργια πονεμένη ιστορία. Ο θηλασμός δυσκολεύει την ένταξη στις τροφές. Μην τρομάξετε «που δεν τρώει το παιδί».Συμβαίνει σε όλες μας. Δεν υπάρχει κανένας λόγος ανησυχίας διαβεβαιώνουν οι γιατροί (οι σοβαροί ,οι ψαγμένοι , αυτοί που δεν πουλάνε γάλατα).Απλά φάτε εσείς τη φρουτόκρεμα που σας έφτυσε στη μούρη. Αργότερα θα τη γευτεί σαν σφηνάκι απο τη μαμά. Οι σύμβουλοι θηλασμού της Λα Λέτσε μας το επιβεβαίωσαν σε μια συνάντηση .
–Μην πιέζετε το μωρό να φάει . Θα έρθουν όλα από μόνα τους , με τους ρυθμούς του μωρού.

Παρατηρώ επίσης ότι η ανάγκη να μην ξεκολλάει από τη μαμά γίνεται ακόμα  πιο έντονη. Θα περίμενε κανείς το αντίθετο .Το στάδιο αποχωρισμού τα γεμίζει αγωνία τα μωράκια. Αρχίζουν να συνειδητοποιούν ότι είναι ξεχωριστές υπάρξεις και τρέχουν να κρυφτούν σε μια αγκαλίτσα ζεστή , να το χωνέψουν, να πιουν λίγο ασφάλεια..Το  attachment parenting συνεχίζεται ακάθεκτο. Υπάρχουν στιγμές που λυγίζεις , που θέλεις  να νιώσεις όπως παλιά . Να πας σε ένα μπαράκι . Να ανάψεις ένα τσιγάρο να τα πιεις, και να κάνεις μαραθώνιες συζητήσεις με τις κολλητές σου. Είναι ανθρώπινο, πολύ ανθρώπινο να θες να μην θηλάσεις  το βράδυ  για να κοιμηθεί το μωρό  αλλά να βγείς με τις κολλητές. Οι περισσότερες έχουμε βρει τον τρόπο να το αντιμετωπίζουμε αυτό το σοκ.. Έχουμε πάρει απόφαση ότι 2-3 χρόνια θα είμαστε αυτοκόλλητοι με το μωρό(ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΚΑΚΟΜΑΘΑΙΝΕΙ ΑΛΛΑ ΤΟ ΕΧΕΙ ΑΝΑΓΚΗ ) και μετά... ποιος μας πιάνει. Πολλές έχουν καταφέρει να προγραμματίσουν και να αυτοματοποιήσουν τη διαδικασία και το μωρό κοιμάται όλη νύχτα .Το σίγουρο είναι ότι οι παλαιότερες ενθαρρύνουν  εμάς τις καινούργιες .
-Μην κωλώσετε στιγμή. Το παιδί θα γίνει εξαιρετικά ανεξάρτητο σε λίγο καιρό.Θα τρίβετε τα μάτια σας με την αυτονομία του και θα αναπολείτε το κούρνιασμα  στην αγκαλιά σας . Τότε  θα ευχαριστείτε το ένστικτό σας που κάνατε την πιο σωστή επιλογή και ας σας έκραζε ο κόσμος όλος –ΜΑΜΟΘΡΕΦΤΟ ΤΟ ΕΚΑΝΕΣ!!!  

9 σχόλια:

  1. Καταπληκτικό και πολύ αγαπησιάρικο ποστ! Πάνω απ' όλα, δώσε στο μωράκι ΑΓΑΠΗ!Κανένας δεν έπαθε κακό απ'την πολύ Αγάπη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Μαρία Ορφανίδου2.10.10

    Ασπασία μου έτσι είναι. Ο μικρούλης μου μέχρι και το χρόνο έτρωγε 2 γεύματα και μπορώ να πω ότι μετά το 10 μηνο λίγο είδα φως. Σήκωσα κεφάλι στον 1,5 χρόνο που μπόρεσα να βγω για ποτάκι μέχρι τις 12.30 και να ξέρω ότι δε θα ξυπνήσει. Τώρα που είμαι έγκυος ξέρω ότι μόλις γεννήσω με το καλό πάλι τα κεφάλια μέσα για 1.5 χρόνο τουλάχιστον. Αυτό το μεμέ θα είναι καμιά 5ετία έξω από τη μπλούζα σίγουρα.χαχα!!!
    Όσο για το co-sleeping και να θελα να τον πάω στο κρεβατάκι του τωρα δε γίνεται. Θέλει κατευθείαν 2πλο έτσι όπως έμαθε στην άπλα του. Η πιο χαζή αγορά που έκανα είναι το κρεβατάκι γιατί και το δεύτερο θα κοιμάται μαζί μου εννοείται.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ανώνυμος2.10.10

    Moy aresoun poly afta pou grafeis, ta vrisko poly sosta kai ta idia ekana kai ego!... Stin praksi eida oti oso pio poly tou dineis "mama" stin archi, toso pio aneksartito kai dynato paidaki ginetai!... I diki mou einai 3,5 tora, thilase eos ta 2,5 kai akoma koimatai mazi mou!...
    Lily

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Πολλές φορές προσπαθώ να θυμηθώ την προηγούμενη ζωή μας πριν γίνουμε τρίο. Πηγαίναμε και σε μπαράκια, ε; Πάντως ούτε μια στιγμή δεν αναρωτήθηκα αν έχει ή θα γίνει μαμόθρεφτο. Αγκαλιά χρειάζονται, αγάπη και συναισθηματική κάλυψη. Ούτε με ανησυχεί που είμαστε αυτοκόλλητες, που είναι δίπλα μου όταν μου παίρνουν αίμα, που κάθεται στις ουρές μαζί μου στις διάφορες υπηρεσίες, που στον ενάμισι χρόνο την έχω αφήσει δύο φορές μόνο για να βγω βράδυ έξω, που περιμένω να κοιμηθεί το βράδυ για να δουλέψω, που περνάμε ώρες ατελείωτες στα πάρκα τρέχοντας και παίζοντας με τα χώματα, που περπατάμε στο δρόμο ενώ είναι ακόμη κρεμασμένη στο στήθος. Παρόλα αυτά όταν είναι με άλλα παιδάκια, ξεχνάμε και μαμά και βυζί και τα πάντα. Δε μπορώ να φανταστώ τα πράγματα διαφορετικά, αν δεν είμαι εγώ δίπλα της, ποιός μπορεί να είναι;

    Όσο για τις τροφές, είναι μεγάλο θέμα. Σημασία έχει να δοκιμάζουν γεύσεις, διαφορετικές υφές, ειναι σαν παιχνίδι στην αρχή.Μετά αρχίζουν οι προτιμήσεις και οι παραλογισμοί σήμερα ξετρελαίνομαι για πατάτες και αύριο ούτε που της αγγίζω. Άμα νιώσουν πείνα πάντως, τρώνε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. μου βγήκε λίγο "σεντόνι" το σχόλιό μου και έτσι αποφάσισα να το κάνω ανάρτηση στο blog μου:

    http://the-sunnyside-of-life.blogspot.com/2010/10/blog-post.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. @Λίλη και Μαρία: Πραγματικά ωρες ωρες σκεφτομαι οτι οι κουνιες(και ολυη η χαζοπροετοιμασια του βρεφικου δωματιου-το εχουμε κανει play room) απομακρυνουν το νεο γονιο απο την πιο μεγαλη επενδυση στην υγεια του παιδιου τους , μετα το θηλασμο, τον υπνο"μαζι"
    Μαράκι:είσαι η εμπνευση μου εισαι η δασκαλα μου.Σαγαπώ. Σoy οφειλει πολλα ο Τάρζαν!
    @Ελίνα:χεχεχε αταραχη ρε η Ταλιμπανα!!!
    "Ελινακι τα φωτα σου" θα ειναι πλεον η ατακα μας.Πάλι μας άπλωσες τα επιστημονικα τεκμηριωμενα και αρτια διατυπωμενα σεντονια σου.
    Περιμενω και το θεμα που λεγαμε! Ματς μουτς σας αγαπω Ελινα και Αρτεμιδα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. εμένα ο ΝΙκόλας είναι 20 μηνών κ κάτι
    ακόμα τον κοιμίζω στο διπλό κ τον μεταφέρω
    γύρω στις 4 ξυπνάει κ έρχεται στο διπλό κ συνεχίζουμε αγκαλιά τον ύπνο.
    θέλει να του χαιδεύω τα μαλλιά κ μου πιάνει το χέρι. Το πρωι ξυπναέι πρώτος και μας φιλάει για να ξυπνήσουμε. (πεθαίνω από ευτυχία.....)

    δεν θέλω να τον αποχωριστώ κ δεν δέχομαι τα έτσι πρέπει γιατί τον κακομαθαίνεις του περίγυρου.
    φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. τι γλυκας Θεε μου...εμας προς το παρων φερνει τη μουσουδα στα προσωπα μας και λεει Τατα τα ττττττττττα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Ιφιγένεια20.10.10

    Ομολογώ ότι αυτό το ποστ με καθησύχασε και με ηρέμησε πολύ. Ο μικρός μου είναι 7 μηνών και παρόλο που έχει αρχίσει το μπουσούλημα και αλωνίζει σε όλο το σπίτ, τις τελευταίες 3-4 μέρες θέλει όλο αγκαλίτσες. Με πιάνει κ με σφίγγει. Είχα αρχίσει να ανησυχώ, ότι κάτι δεν κάνω σωστά, κάτι δεν πάει καλά.. Γιατί όλη τη μέρα μαζί μου είναι το μωρό. Δε βλέπει και κανέναν άλλο στο σπίτι. Ο άντρας μου γυρίζει αργά από τη δουλειά. Και πάλι θέλει εμένα. Να 'σαι καλά κοπέλα μου με το άρθρο σου αυτό. Τα είδα από μια άλλη οπτική τα πράγματα..
    φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή